ေနစရာအိမ္

၁။ အားလံုးေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုယ္ေကာင္းမွျဖစ္တာပါ။ ၂။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို သူမ်ားအားက်ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ လိုတယ္။ ၃။ က်ဳပ္ေသသြားရင္က်ဳပ္ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ က်ဳပ္ရဲ႕စာအုပ္ေတြက ခင္ဗ်ားတုိ႕ကိုေျပာျပပါလိမ့္မယ္။ ၄။ သိထားတဲ့အခါမွာေက်နပ္ေနရင္ သိထားတာနဲ႕ပဲ ကိစၥၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ ၅။ နည္းနည္းေလးမွားတာကို ခႊင့္လႊတ္ခဲ့ရင္ မဟာအမွား ႀကီးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ ၾကပ္ၾကပ္သတိထား။ ၆။ ဘာပဲကုန္သြား ကုန္သြား၊ က်ဳပ္ဆီမွာ အၿမဲရွိေနတာက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ။ ၇။ ျမင့္ျမတ္ခ်င္ရင္ျမင့္ျမတ္တ့ဲအလုပ္ကိုလုပ္ရပါမယ္။ ၈။ လုပ္မယ္လို႕စိတ္ကူးရဲရင္အဲဒီ့အလုပ္ဟာေအာင္ျမင္ဖို႕ ေသခ်ာသြားၿပီလို႕ က်ဳပ္ယံုၾကည္တယ္။ ၉။ ေမာၿပီဆိုၿပီး သြားမရပ္လိုက္နဲ႕။ ပုိၿပီးေမာသြားလိမ့္မယ္။ ဆက္သာလုပ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခါ သူ႕ဘာသာသူ အေမာေျပသြားလိမ့္မယ္။ ၁၀။ တန္ဖိုးဆိုတာ သိတဲ့လူအေပၚမွာပဲ တည္တယ္။ မသိတဲ့ လူေတြအတြက္ ဘာမွတန္ဖိုးမရွိဘူး။ ၁၁။ မုန္းတဲ့လူကမခ်စ္တာထက္၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြက မမုန္းဖို႕ က်ဳပ္မွာတာ၀န္ရွိတယ္။ ၁၂။ အခြင့္အေရးရယ္၊ အခ်ိန္အခါရယ္၊ ပံ့ပိုးမႈရယ္၊ စိတ္ဆႏၵရယ္မပါဘဲ ဘယ္အလုပ္မွ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ၁၃။ ၿပီးၿပီးေရာလုပ္ခဲ့တဲအလုပ္ေတြအားလံုးဟာေနာင္လာေနာက္သားေတြကိုေခ်ာက္တြန္းခဲ့တာပဲျဖစ္တယ္။ ၁၄။ လုပ္ၿပီဆိုကတည္းက သမုိင္းတင္ခ်င္လို႕ပဲ။ ၁၅။ ျမင့္ျမင့္ပ်ံရင္ေတာ့ မ်ားမ်ားေမာမွာပဲ။ မ်ားမ်ားေမာမွလည္း ျမန္ျမန္ေရာက္မယ္။ ၁၆။ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္အေပၚမွာရိုးသားစြာ လိပ္ျပာသန္႕ေနရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မႈစရာမလိုဘူး။ ၁၇။ မေကာင္းဘူးလို႕တစ္သံတည္းမထြက္သေရြ႕ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ေကာင္းေနတယ္လို႕ က်ဳပ္ယူဆထားတယ္။ ၁၈။ လုပ္ခ်င္သေလာက္ မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ထားမွာပဲ။ ၁၉။ ရန္သူတစ္ေယာက္ထက္၊ ပတ္ခ်ာလည္၀ိုင္းေနတဲ့မိတ္ေဆြတုေတြကုိ က်ဳပ္ကပုိေၾကာက္တယ္။ ၂၀။ လုပ္ၾကည့္လို႕မွားသြားရင္ ၀မ္းသာေပေတာ့။ ၂၁။ ႏႈိက္သေလာက္ရတာ ပညာပါပဲ။ ၂၂။ ဘယ္ကိစၥကိုမဆို ပီပီျပင္ျပင္ မတီထြင္ႏိုင္ရင္ ရယ္ခ်င္စရာျဖစ္သြားမွာ။ ၂၃။ သူမ်ားလုပ္ျပတာေတြကို အားရစရာမလိုဘူး။ အားက်ဖို႕ပဲလိုတယ္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ႏိုင္ဖို႕လိုတယ္။ ၂၄။ လုပ္ခဲ့တာေတြအေပၚမွာ ယစ္မူးမေနဘူး။လုပ္ခ်င္တာေတြအေပၚမွာ စိတ္ကူးမယဥ္ဘူး။ လုပ္ေနတာေတြအေပၚမွာဘဲ ေက်နပ္တယ္။ ၂၅။ တစ္ေလာကလံုးမွာ လုံၿခံဳတဲ့ေနရာဟာ စိတ္ထဲမွာပဲဲရွိတယ္။ ၂၆။ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ သူမ်ားသိဖို႕မလိုဘူး။ ကုိယ္သိဖို႕ပဲလုိတယ္။ ၂၇။ မ်က္စိကန္းတာအေရးမႀကီးဘူး၊ စိတ္ဓါတ္မကန္း ဖို႕အေရးႀကီးတယ္။ ၂၈။ လက္ခုပ္တီးတိုင္း ကိုယ့္ကိုအားေပးတယ္မထင္ နဲ႕၊ ကုိယ့္ကိုေတာထုတ္တာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၂၉။ ပညာလိုခ်င္ရင္ မာနထား၊ ပညာေပးခ်င္ရင္ မာနခ်၊ ဒါမွပညာရွင္ျဖစ္တယ္။ ၃၀။ ၀ိုင္းေျမွာက္တိုင္း ေျမွာက္သြားရင္ ေပါက္သြားမွာ လဲ သတိထားဦး။ ၃၁။ ႀကိဳက္ေနတယ္ ဆိုတာ အားလံုးေကာင္းေနလို႕ ဆိုၿပီးမထင္နဲ႕။ သူ႕အတြက္ ႀကိဳက္တာလား၊ ကုိယ့္အတြက္ ႀကိဳက္တာလား၊ စဥ္းစားၾကည့္။ ၃၂။ ကုိက္မယ့္အလုပ္ထက္ ႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ကုိလုပ္ ရတာ က်ဳပ္ပိုေပ်ာ္တယ္။ ၃၃။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ကိုပဲေျပာ၊ ေျပာသေလာက္မ လုပ္ႏိုင္ရင္ ကြယ္ရာမွာ ရယ္စရာျဖစ္ေနမယ္။ ၃၄။ လမ္းျမင္တာနဲ႕ ပန္း၀င္ၿပီလို႕မထင္နဲ႕၊ အေ၀းႀကီး လိုေသးတယ္။ဆက္သာေျပး၊ အခ်ိန္တန္ေရာက္ သြားလိမ့္မယ္။ ၃၅။ ေငြတစ္မတ္နဲ႕ ငါးၾကင္းေခါင္းကို လိုခ်င္လို႕မရပါ။ တန္ဖိုးႀကီးႀကီးေပးခဲ့မွ တန္ဖိုးရွိတာေတြ အားလံုး ရမယ္လို႕ က်ဳပ္ခံယူတယ္။ ၃၆။ ထီးလိုေနမလား၊ ဘိနပ္လိုေနမလား၊ လြယ္အိတ္ လိုလိုက္မလား၊ ကုိယ့္အေျခအေနကို ျပတ္ျပတ္ သားသား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႕လိုတယ္။ ၃၇။ လမ္းသစ္ထြင္ရင္ ဆူးနင္းမိမွာဘဲ။ ဆူးေၾကာက္ ၿပီးဒူးေထာက္မိခဲ့ရင္မူးေနာက္ၿပီးလဲသြားလိမ့္မယ္ ၃၈။ စိတ္မကုန္မခ်င္းလုပ္လို႕ ေကာင္းေနတဲ့ အလုပ္ ေတြဟာ စိတ္ကုန္သြားတာနဲ႕ရပ္သြားမွာပဲ။ ၃၉။ အရိုးစူးတယ္ဆိုတာငါးစားလို႕။ အမွားမ်ားတယ္ ဆိုတာအလုပ္လုပ္လို႕။ အဲဒါဘာျဖစ္သလဲ။ မွားစမ္းပါေစ။ ၄၀။ တမာရြက္ခါးတာ၊ သၾကားခ်ိဳတာ၊ ငရုတ္သီး စပ္တာ၊ ေရွာက္သီးခ်ဥ္တာ သူတို႕အလုပ္ သူတို႕လုပ္တာမို႕ က်ဳပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ၄၁။ အခ်ိန္ကိုကိုယ္ကေစာင့္ရတာ၊ အခ်ိန္ကကုိယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေစာင့္ဘူး၊ အဲဒါသိပ္မတရားဘူး။ ၄၂။ ကႀကီးကို ပက္လက္လွန္မၾကည့္နဲ႕၊ ကပက္လက္ ေတာ့ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ယပလက္ပဲျဖစ္သြားမွာ။ ၄၃။ ပညာေတာ္တယ္ဆိုတာ ပညာရွာေတာ္ေတာ့လို႕ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဆက္ႀကိဳးစားဖို႕ သတိေပး ေနတာ။ ၄၄။ စိန္ေခၚတယ္ဆိုတာ အႏိုင္ရေရးအတြက္မဟုတ္ဘူး၊ အရံႈးမေပးဘူးဆိုတာသိဖို႕အတြက္ပဲ။ ၄၅။ စာသာေကာင္းပါေစ၊ ဘာလာေတာင္းစရာရွိပါ့မလဲ၊ အားလံုးျပည့္စံုေနလိမ့္မယ္။ ၄၆။ က်ဳပ္ေရးတဲ့စာဟာက်ဳပ္ဖတ္ဖို႕မဟုတ္ဘူး။အားလံုးဖတ္ဖို႕။ အားလံုးနဲ႕တန္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ၄၇။ ညာစရာရွိလုိ႕ျပင္တာကုိ ပညာရွိလို႕ေခၚတယ္တဲ့။ ဟုတ္လဲဟုတ္ပဲနဲ႕။ ၄၈။ ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕အထိပညာရပ္အေပၚမွာရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းဟာေယာက်ာ္းေကာင္းရဲ႕စိတ္ဓါတ္ပါပဲ။ ၄၉။ ပညာရပ္တစ္ခုကိုမမွန္ဘူးဆိုတာ သိေနရဲ႕သားနဲ႕ မွန္ပါတယ္လို႕ လက္ခံေနရတာေလာက္ ခံျပင္းစရာေကာင္းတာမရွိဘူး။ ၅၀။ ဂုဏ္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတာထက္ ရွိတဲ့ဂုဏ္ကုိ ထိန္းသိမ္းရတာ ပိုခက္တယ္။ ၅၁။ သူမ်ားလုပ္လို႕ျဖစ္တာကို ၀မ္းသာႏိုင္တဲ့လူဟာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္တယ္။ ၅၂။ တန္ဖိုးဆိုတာေပးတဲ့လူအေပၚမူတည္တတ္တယ္။ ၅၃။ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ေအာက္ကို ငံု႕ၾကည့္ပါ။ ဆူးေညွာင့္ ခလုတ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အသီးစားခ်င္ရင္ေတာ့ သစ္ပင္ စုိက္ရမွာပဲ။ ဒါမွ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ စားရမွာေပါ့။ ၅၄။ ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာတစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုယံုရင္ၾကည္တာပဲ။မယံုရင္မၾကည္ဘူး။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ ၅၅။ ေခါင္းမာတာကို အထင္မႀကီးဘူး။ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာတာကိုပဲ က်ဳပ္ကေလးစားတာ။ ၅၆။ လုပ္ျပႏိုင္တာအားလံုးဟာ သတိၱေတြျဖစ္တယ္။ ၅၇။ စိတ္ကူးေတြဟာပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႕ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ ၅၈။ ပညာဆိုတာ သိတဲ့သူေတြအတြက္သာ အသံုးက်တာ။ မသိတဲ့သူေတြအတြက္ ဘာမွအသံုးမက်ဘူး။ ၅၉။ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္သိရင္ လူေတာ္ျဖစ္ၿပီ။ ၆၀။ သိေနတဲ့ပညာကို မလိုခ်င္ဘူး၊ ရွိတဲ့ပညာကိုပဲလိုခ်င္တယ္။ ဒါမွအသံုးက်တာ။ ၆၁။ မနာလိုမျဖစ္နဲ႕၊ လုပ္တဲ့လူဟာေနရာရမွာပဲ။ ၆၂။ အသက္ရွင္ၿပီး အသိေသေနတဲ့သူမျဖစ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားတာဟာ က်ဳပ္ရဲ႕အလုပ္ပဲ။ ၆၃။ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ေျပာေနတာထက္၊ လုပ္ၿပီးမေျပာတဲ့သူကို က်ဳပ္ေလးစားတယ္။ ၆၄။ ဆရာမတူတာနဲ႕၊ အေတြးမတူတာနဲ႕၊ အျပစ္ရွာတတ္တဲ့ပညာရွိဟာ ပညာမဲ့တဲ့သူသာျဖစ္တယ္။ ၆၅။ ေနာက္မပင္ပန္းခ်င္ရင္ အခုပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ပါ။ ၆၆။ ပညာမွာအရႈံးမရွိဘူး၊ဆက္မလုပ္ရင္သာကုိယ္ကရႈံးတာ။ ၆၇။ ဦးေႏွာက္က သိလုိ႕မရဘူး၊ ႏွလံုးသားကသိမွ သိတယ္လို႕ေခၚတာ။ ၆၈။ ပညာဆိုတာ အရိပ္လိုပဲ၊ ခင္ဗ်ားသြားရင္ သူကလိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ားရပ္ရင္ သူကရပ္တယ္။ ၆၉။ မႏိုင္မယ့္အလုပ္ကို အရင္စမလုပ္နဲ႕။ လုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကုိပဲစၿပီးလုပ္။မႏိုင္မယ့္အလုပ္ကိုဆက္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ၇၀။ အေျပာလြယ္ေပမယ့္ အလြယ္မေျပာပါနဲ႕။ ၇၁။ က်ဳပ္ေသသြားခဲ့ရင္ က်ဳပ္၀ိဥာဥ္ေလးဟာ ေဗဒင္ပညာနဲ႕အတူ ခင္ဗ်ားဆီ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။

2 comments

ေနစရာအိမ္

Published on Monday, December 31, 2012 in ေဗဒင္ ေဆာင္းပါးမ်ား

ေ၀ဒဂၤတို႕ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ စား-၀တ္-ေန-ေရး ေၾကာင့္ပဲမဟုတ္လား။ အဲဒီ စား-၀တ္-ေန-ေရး ဆိုတဲ့ စကားေလး သံုးခြန္းဟာ ႏႈတ္ကေျပာရာမွာ ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ေလ ေလးနက္ က်ယ္ျပန္႕ေလပါပဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ်မစားလို႕ မ၀တ္လို႕၊ မေနလို႕ ရလို႕လား၊ မစားဘဲ၊ မ၀တ္ဘဲ၊ မေနဘဲ ရႏိုင္႐ိုးလား။ ရွာရ၊ ေဖြရ၊ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေန၇တာ၊ မေျပာခ်င္၊ မဆိုခ်င္ မဆက္ဆံခ်င္တဲ့ သူေတြနဲ႕ ေျပာဆိုဆက္ဆံရတာ ေတြဟာ အဲဒီစား၀တ္ေန ဆိုတဲ့ ဟာႀကီးေၾကာင့္ပါ။ ဗုဒၶ၀ါဒီပီပီေျပာရရင္ ခႏၶာအိမ္ ရွိသေရြ႕ စားေနရ၊ ၀တ္ေနရ၊ေနေနရဦးမွာပါ။ စားစရာရွိေပမယ့္၊ ၀တ္စရာရွိေပမယ့္။ ေနစရာမရွိရင္ သိပ္ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ ေ၀ဒဂၤတို႕အတြက္ နားခိုစ ရာ အမိုး၊ အကာ၊ အခင္းဟာလဲ စားစရာ၊ ၀တ္စရာ ေတြလို အေရးပါသမွ သိပ္ကိုအေရးပါလွပါတယ္။ ဒီေနစရာ အေရးပါလြန္းလို႕လား မသိဘူး၊ ေ၀ဒဂၤ တို႕ရဲ႕ဘိုးဘြားေတြဟာ အိမ္တစ္လံုးေဆာက္ရင္ ေရြးစရာ၊ ေရွာင္စရာ၊ ေဆာင္စရာ၊ ျပဳလုပ္စရာေတြကို လကၤာနဲ႕စာသားနဲ႕ မွတ္သားၿပီး လမ္းညႊန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းညႊန္စရာေတြကို ဗိသုကာက်မ္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီက်မ္းကို ထိန္းသိမ္းရာ လဲ ေရာက္၊ အသံုးခ်ခ်င္ရင္ အသံုးလဲခ်လို႕ရေအာင္ ရွာေဖြစုေဆာင္းေလ့လာမိသမွ် ျပန္ၿပီးေျပာျပရရင္ …အသက္တြက္ၿပီးမွအိမ္ေဆာက္ပါ အိမ္ေဆာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အသက္တြက္ၿပီးမွ အိမ္ေဆာက္သင့္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို လကၤာေလးနဲ႕ညႊန္းထားပံုက………အိမ္သစ္ေဆာက္လိုမ်ားလူဗိုလ္၊ သက္ကိုရွစ္ခုစား။ တစ္ခုၾကြင္းမူသူေဌးယူ၊ ႏွစ္မူသူၾကြယ္သား။ ေလးခုၾကြင္းျငားေရႊေလွခါး၊ ငါးကားေရႊျပႆဒ္။ သံုး၊ေျခာက္၊ခုႏွစ္၊သံုးဘံုလစ္၊အိမ္သစ္မေဆာက္အပ္တဲ့။

လကၤာရဲ႕သေဘာကဒီလိုပါ။ကိုယ့္ရဲ႕ အသက္ကို (၈)နဲ႕ စားလိုက္ပါ။ ၁=ၾကြင္းရင္ ဒီႏွစ္မွာ အိမ္ေဆာက္တဲ့အတြက္ သူေဌးျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ၂=ၾကြင္းရင္လည္း သူၾကြယ္ျဖစ္တတ္ပါသတဲ့။ ၄-ၾကြင္းရင္ ဘ၀ရဲ႕ အဆင့္ျမင့္မႈကို ရရွိၿပီး၊ ၅=ၾကြင္းရင္ လည္း တို႕ထက္ေကာင္းပါတယ္။ အဲ=၃၊ ၆၊၇နဲ႕ ၀ၾကြင္းရင္ေတာ့ ဒီအသက္၊ ဒီႏွစ္ထဲမွာ အိမ္သစ္ မေဆာက္သင့္ပါဘူး။ ေဆာက္ရင္ေဆာက္သူအဖို႕ ေဘးရန္မ်ားတာ၊ စီးပြားက်တာ၊ ေရာဂါဘယ ပြားမ်ား တာေတြျဖစ္ႏိုင္တယ္နဲ႕တူပါတယ္။

အိမ္သစ္ေဆာက္မယ့္ေျမေရြးရဦးမယ္အိမ္သစ္ေဆာက္သင့္တဲ့ အသက္ေရာက္လိုကအိမ္သစ္ေဆာက္ဖို႕စီစဥ္ၿပီဆိုရင္၊ ေဆာက္မယ့္ေျမလည္းေရြးခ်ယ္ရပါဦးမယ္။ စနစ္တက်ေရြးခ်ယ္မွအိမ္ရွင္အတြက္ ေကာင္းမြန္ၿပီး ေဘးရန္အသြယ္ သြယ္က ကင္းေ၀းႏိုင္ပါမယ္၊ ေျမေရြးနည္း လကၤာကေတာ့ ဒီလိုပါ။အဆင္းျဖဴျငားေျမပုဏၰား၊စီးပြားျဖစ္တတ္စြာ။ အဆင္းနီလြင္ေျမဘုရင္၊မင္းလွ်င္ျဖစ္တတ္ပါ။ အဆင္းနက္ကေျမဒါသ၊ဒုကၡေဘးေတြ႕ရာ။ အဆင္း၀ါဘိေျမပကတိ၊သုခိအေ၀ရာ။ အဆင္းျပာလွ်ံ၊ေကသပံ၊ႏိုင္ငံတည္ေထာင္ရာ။ေျမမင္းပုဏၰားေက်ာင္းအိမ္မ်ား၊ေဆာက္ထား

ဇရပ္သာ။ ေျမဒါသမွာဥယ်ာဥ္သာ၊လယ္မွာလုပ္ေလပါ၊

ေျမပကတိကိုရဟန္းဆို၊ေနလို႕ေကာင္းေလစြ။

လကၤာရဲ႕သေဘာကေျမရဲ႕အဆင္းအေရာင္ကိုၾကည့္ၿပီး အိမ္၊ ေက်ာင္း၊ ဇရပ္၊ ဥယ်ာဥ္တို႕တည္ထား သင့္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေျပာရရင္ အဆင္းျဖဴတဲ့ ေျမကို ေျမပုဏၰားလို႕ ေခၚတယ္။ ဒီေျမမွာအိမ္ေဆာက္ရင္ အိမ္ရွင္ဟာစီးပြားတက္မယ္။ ခ်မ္းသာမယ္။ ေျမအဆင္းနီရင္ ဒီေျမကိုေျမဘုရင္လို႕ သတ္မွတ္ တယ္။ ဒီေျမမွာ အိမ္ေဆာက္ရင္ အိမ္ရွင္ဟာအႀကီး အကဲျဖစ္မယ္။ အမ်ားရဲ႕ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈကို ခံရမယ္။ အဆင္းနက္တဲ့ (ေျမၾသဇာ၊ ေျမဆီေျမႏွစ္မ်ားတဲ့) ေျမကို ေျမဒါသလို႕ ေခၚတယ္။ ဒီေျမမွာ အိမ္မေဆာက္သင့္ဘူး။ ေဘးရန္မ်ားတတ္တယ္။ ဒီေျမဟာ (ေျမဆီ ေျမႏွစ္ မ်ားတဲ့အတြက္ ) ဥယ်ာဥ္ စိုက္ပ်ိဳးတာ၊ လယ္လုပ္ကိုင္တာသာ လုပ္သင့္ပါ သတဲ့။ အဆင္းအေရာင္ ခပ္ျပာျပာရွိတဲ့ေျမကိုေတာ့ ေကသပ လို႕ေခၚၿပီး ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲေတြရဲ႕ အေရးပါတဲ့ အေဆာက္အအံုေတြ တည္သင့္တယ္လို႕ယူဆရပါ တယ္။ ေျမအဆင္းဟာ ၀ါရင္ပကတိ ေျမသားအျဖစ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒီေျမဟာ အိမ္တို႕၊ ဇရပ္တို႕ ထက္ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးရာ ေက်ာင္းေဆာက္သင့္ပါတယ္။ ရဟန္းသံဃာေတာ္ မ်ားၾကည္လင္ ေအးခ်မ္းစြာ သီတင္းသံုးေပ်ာ္ေမြ႕ေစ ႏိုင္တဲ့ေျမမ်ိဳးပါ။ ဒီလမွာအိမ္သစ္ေဆာက္ပါအိမ္သစ္ေေဆာက္ဖို႕ အသက္လဲေရာက္ၿပီ၊ ေဆာက္သင့္တဲ့ ေျမလဲရၿပီ၊ ကဲ အိမ္သစ္ေဆာက္ၾကစို႕။ အဲတစ္ခု က်န္ေသးတယ္။ ဘယ္လမွာ ေဆာက္မလဲ။ လကၤာေလးကို ဖက္ၾကည့္ပါဦး။

လတန္ခူးမွာအိမ္ေဆာက္ခါ၊ ခ်မ္းသာျပည့္ၾကြယ္၀။ လကဆုန္ကားဆန္စပါး၊ ေပါမ်ားၾကြယ္တက္လွ။ ၀ါေခါင္လမွာအိမ္ေဆာက္ခါ၊ ဥစၥာတိုးပြားရ။ နတ္ေတာ္လတြင္အိမ္ေဆာက္လွ်င္၊ ေပၚထင္ေက်ာ္ ေစာစြ။

ျပာသိုလမွာလူတကာ၊မ်ားစြာခ်ီးမြမ္းရ။ တေပါင္းလ၀ယ္၊ခ်မ္းသာၾကြယ္၊ေဆာင္းဖြယ္

ဤေျခာက္လ။ လကၤာက ေျပာထားတာကေလးက ရွင္းရွင္းကေလး ပါေနာ္၊ အက်ဥ္း႐ံုးေျပာရရင္ တန္ခူးလ၊ ကဆုန္လ၊ ၀ါေခါင္လ၊ နတ္ေတာ္လ၊ ျပာသိုလ၊ တေပါင္းလ စတဲ့ ျမန္မာလေတြမွာ အိမ္သစ္ေဆာက္သင့္တယ္။ ေဆာက္ရင္ ေကာင္းတယ္။ သူ႕လနဲ႕သူစီးပြားတက္ တာ၊ စပါးထြတ္တာ၊ ခ်မ္းသာတာ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ ၾကားတာေတြ ျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေျခာက္လမွာ အိမ္သစ္ေဆာက္သင့္ၿပီး စပါးစိုက္တဲ့လ၊ အလုပ္မ်ား တဲ့လေတြမွာျဖစ္တဲ့ နယုန္လ၊ ၀ါဆိုလ၊ ၀ါဆိုလ၊ ေတာ္သလင္း၊ သီတင္းကၽြတ္၊ တန္ေဆာင္မုန္း။ တပိုတြဲစတဲ့ လေတြမွာ အိမ္သစ္မေဆာက္သင့္ပါဘူး။ လေရြးၿပီးရင္၊ေန႕လဲေရြးေပးဦး။ အဲဒီလိုအိမ္သစ္ေဆာက္ဖို႕ လေရြးၿပီးတာနဲ႕ ႀကိဳက္တဲ့ေန႕မွာ စတင္ၿပီးေဆာက္လို႕မျဖစ္ေသးပါဘူး သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ေန႕ ေရြးဖို႕ကိုလဲ လကၤာနဲ႕ပဲ လမ္းညြန္ထားပါတယ္။ လကၤာကေလးကဒီလိုပါ။ တနဂၤေႏြတြင္အိမ္ေဆာက္လွ်င္၊ မရႊင္စိတ္ေသာက။ ေန႕တနလၤာလြန္ခ်မ္းသာ၊ အဂၤါ လာဘ္ႀကီးရ။ ဗုဒၶေဆာက္ခါဆင္းရဲစြာ၊ ရံခါ ခ်မ္းသာရ။ ၾကာသပေတးမွာအိမ္ေဆာက္ခါ၊ ေရာဂါကင္းစင္ပ။

ေန႕ကားေသာၾကာေအးၾကည္စြာ၊ ရံဖန္ပူပင္ရ။ စေနေန႕မူအိမ္ေဆာက္သူ၊ ဗိုလ္လူညွင္းပမ္းၾက။ဒီလကၤာသေဘာအရ တနဂၤေႏြ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ေသာၾကာ၊ စေနတို႕မွာ အိမ္သစ္စမေဆာက္သင့္ဘူး၊ ဗုဒၶဟူးနဲ႕ ေသာၾကာေန႕မွာအသင့္အသင့္ေကာင္းေပမယ့္ စေန၊ တနဂၤေႏြမွာေတာ့ လံုး၀ မေကာင္းႏိုင္ဘူး။ စၿပီး ေဆာက္သင့္တဲ့ ရက္ေတြကေတာ့ တနလၤာေန႕၊ အဂၤါေန႕၊ ၾကာသပေတးေန႕ တို႕ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ေဆာက္လုပ္သင့္သလဲဆိုတာကေတာ့ လကၤာမွာပါၿပီးသားပါ။

ေျမက်စ္အားကေဟာတဲ့ေဗဒင္ကိုယ္အိမ္ေဆာက္ဖို႕ေရြးထားတဲ့ေျမရဲ႕ေျမက်စ္အား(ေျမရဲ႕သိပ္သည္းျခင္း) က ကိုယ့္ကိုေဗဒင္ေဟာ တတ္ပါသတဲ့ ။ ေဟာပံုက အိမ္ေက်ာင္းေဆာက္ရာ၊ ေျမကိုသာ၊ ေသခ်ာမွတ္ ၿပီးမွ။

ေပါက္ေပါက္ဆန္ပန္း ဓိဌာန္မွန္း၊ ခ်ိန္ေနာ္ ၾကည့္အပ္လွ။

တစ္က်ပ္ျပည့္လတန္၊ ဆင္းရဲတက္ ႏွစ္က်ပ္ ဒုကၡရ။

သံုးက်ပ္ေလးက်ပ္၊ မေတာင္းတက္၊ ငါးက်ပ္ ေမတၱာမွ်။

ေျခာက္က်ပ္မွာ လာဘ္၊ ခုႏွစ္က်ပ္ အရပ္ေျပာင္းေရြ႕ရ။

ရွစ္က်ပ္ဥစၥာ ၊ ေပါမ်ားပါ၊ ကိုးမွာ သိဒၶိကပ္၊

တစ္ဆယ္ေဘးမွတ္၊ ဆယ့္တစ္က်ပ္၊တိုးတက္သက္ဇီ၀။

ဆယ့္ႏွစ္ဆယ့္သံုး၊ ခ်ိန္က်ပ္ႏွဳန္း ရႊင္ၿပံဳးခ်မ္းသုခ။

ဆယ့္ေလးခ်စ္ခင္၊ ဆယ့္ငါးကြင္းလူရွင္မွန္တတ္စြ။

ဆယ့္ေျခာက္ေကာင္းစြန္၊တစ္ဆယ့္ခြန္၊အလြန္မ်က္ထြက္စြ။

ခ်ိန္က်ပ္ေကာင္းစြာ၊ အိမ္ေက်ာင္းရာ၊ ေဆာက္ခါ ေနထိုင္ၾက။

ႀကံတိုင္းလည္းေအာင္၊ သိဒၶိေဆာင္၊လူ႕ေဘာင္ေက်ာ္ ေစာလွ။ တဲ့

ဒီလကၤာကို ( Burmese to Burmese )ဘာသာျပန္ ရရင္-အိမ္တို႕၊ ေက်ာင္းတို႕ေဆာက္ဖို႕ေျမေနရာ တိတိ က်က် ရၿပီဆုိရင္ ေျမေပၚမွာ ဆန္၊ ပန္း၊ ေပါက္ေပါက္ နဲ႕ျဖန္႕ႀကဲပူေဇာ္ရမယ္၊ အဓိ႒ာန္ျပဳ သစၥာဆိုၿပီးတိက်မွန္ကန္တဲ့အတိတ္နမိတ္ေပၚေအာင္ဆုေတာင္းရမယ္။ၿပီးရင္တူရြင္းနဲ႕ေျမကိုတစ္ေကာ္ေကာ္

လိုက္ လိုက္ရမယ္။ ရတဲ့ ေျမ တစ္ေကာ္စာကို က်ပ္သားနဲ႕ ခ်ိန္ၾကည့္ရမယ္။ ေျမတစ္ေကာ္စာခ်င္း တူေပမယ့္ အေလးခ်ိန္မတူႏိုင္ဘူး။ ဒါက ေျမက်ပ္အား (၀ါ) ေျမရဲ႕ သိပ္သည္းမႈခ်င္း မတူလို႕ပါ။ ဒီေျမက်စ္အား ဟာ အိမ္ေဆာက္မယ့္သူအတြက္ အတိတ္နိမိတ္ ပါပဲ။ ဘယ္လိုအတိတ္နမိတ္လဲဆိုေတာ့- တူရင္းေျမတစ္ေကာ္စာဟာ-

တစ္က်ပ္သားရွိရင္ဆင္းရဲမယ္။ ႏွစ္က်ပ္သားရွိရင္ေဘးဒုကၡေတြ႕မယ္။ သံုးက်ပ္သားရွိရင္ေလးက်ပ္သားရွိရင္သိပ္မေကာင္းဘူး။ ငါးက်ပ္သားရွိရင္လူတကာရဲ႕ခ်စ္ခင္မႈကိုခံရမယ္။

ေျခာက္က်ပ္သားရွိရင္လာဘ္ရမယ္။ ခုႏွစ္က်ပ္သားရွိရင္ အရပ္တစ္ပါးကို ေျပာင္းေရြ႕ ရတတ္တယ္။ ရွစ္က်ပ္သားရွိရင္ဥစၥာဓနေပါမ်ားမယ္။ ကိုးက်ပ္သားရွိရင္သိဒၶိအေပါင္းနဲ႕ျပည့္စံုႏိုင္တယ္။ ဆယ္က်ပ္သားရွိရင္ေတာ့ ေဘးဥပါဒ္အႏၱရာယ္ေတြ႕ ႀကံဳရတက္တယ္။ဆယ့္တစ္က်ပ္သားရွိရင္အသက္ရွင္မယ္။ ဆယ့္ႏွစ္က်ပ္၊ ဆယ့္သံုးက်ပ္သားရွိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းသာစြာေနရမယ္။ ဆယ့္ေလးက်ပ္သားရွိရင္ ခ်စ္သူခင္သူေပါမ်ားမယ္။ ဆယ့္ငါးက်ပ္သားရွိရင္ေတာ္မွန္တဲ့သူျဖစ္မယ္။ ဆယ့္ေျခာက္က်ပ္သားရွိရင္ေကာင္းတယ္။ ဆယ့္ခုႏွစ္က်ပ္သားရွိရင္ေတာ့ေဒါသထြက္စရာ။ အမ်က္ထြက္တာေတြ ျဖစ္မယ္။

႐ိုးရာဓေလ့ပႏၷက္႐ိုက္ပံုဒီလိုေျမကို စနစ္တက်ေရြး၊ အိမ္ေဆာက္မယ့္၊ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္ေတြ ေသေသခ်ာခ်ာေရြးၿပီးလို႕ အိမ္ေဆာက္ ၿပီဆိုရင္ စစခ်င္းေဆာင္ရြက္ရမွာက ပႏၷက္႐ိုက္ျခင္း ပါပဲ။ ပႏၷက္႐ိုက္ရာမွာထံုးတမ္းအစဥ္အလာအရ ေျမေစာင့္နတ္ကို ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ပူေဇာ္ရာမွာ တင္လွဴရတဲ့၊ အရာေတြကေတာ့ အသားသက္လြတ္ ထမင္းႏွင့္ယိုစံုပါ။ ဒါေတြကို ဖက္သန္႕သန္႕နဲ႕ထည့္ ၿပီး ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ပူေဇာ္ရာမွာရတဲ့ ဆုေတာင္း ကေတာ့ ဒီလိုပါ။ (႐ိုးရာ အစဥ္အလာ ထိန္းသိမ္း မွတ္တမ္းတင္တဲ့အေနနဲ႕ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပပါရေစ)။ ဥံဳ …… ဘုမၼိရာဇာ၊ ေျမသခၤ်ာကို၊ အစိုးရသည့္ နဂါး သနင္း၊ေျမနတ္မင္း၊ ေကာင္းျခင္းတိုင္ၿမဲ၊ ပႏၷက္သဲက၊ စသည္႐ံုေပါင္း၊ ျခပုန္းေတာင္ပို႕၊ဤသို႕တစ္ေၾကာင္း၊ ေရွးသူေဟာင္းတို႕၊မေကာင္းခၽြတ္လြဲ၊ေျမထဲလားျမဳပ္၊ အ႐ုပ္ဆင္းခ်၊ ဆိုေရးစသား၊ ေဒါသကင္းေရး၊ ေကာင္းရာေဆးေလာ့၊ သူ႕ေသြးသြန္ရာ၊ ဆရာျပဳ ေဟာင္း၊ မေကာင္းတေစၦ၊ ေန႕တြင္သည္ကား၊ ေ၀းေ၀းရွားI၊ ဘုရား႐ုပ္တု၊ ဆင္းတုမလြတ္၊ ဓာတ္ ေတာ္ ေမြေတာ္၊ ရွိျငားေသာ္လည္း၊ ေကာ္ေရာ္႐ိုညြတ္ နတ္တကာတို႕၊ မပါေစေၾကာင္း။ ေရေၾကာင္းေဆး မည္။ အလွ်ံတည္I၊ အေရာင္ညီးညီး၊ လင္ပန္းႀကီး ႏွင့္၊ ပြဲႀကိဳနတ္ယကာ၊ ကိုင္စြဲကာျဖင့္၊အင္းကားလက္်ာ၊ ေဆးကားလက္၀ဲ၊ ကိုင္စြဲအေန ေျမတြင္ခ် ၊ ပသမလြတ္၊ယြင္းခၽြတ္ေသာ္လည္း၊ နတ္ရွင့္ပြဲေတာ္၊ စားေတာ္ေခၚေလာ့၊ ဇဟိ ံတတၱိ ံ ဘံုဥၨာဟိ ဘုဥၨာဟိဒီလို ပူေဇာ္ဆုေတာင္းၿပီးရင္ ဆန္ေပါက္ေပါက္ေတြနဲ႕ ေျမကြက္အႏွံ႕ ႀကဲျဖန္႕ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ပႏၷတ္ခ် ၾကေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ တိုင္ထူရင္ေရွာင္ရမယ့္အသားအိမ္ေဆာက္ရာမွာ မသံုးသင့္တဲ့အသားေတြကိုလဲညြန္ျပထားတာရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီအသားေတြကေတာ့ မိေခ်ာင္း၊ မအူ၊ သခြပ္၊ သွ်ိသွ်ား၊ သီးသား၊ သေျပသား၊ သစ္ဆိမ့္သား၊ ေရသာသား၊ ကေလာသား၊ လက္ပံသား၊လဲ၀ါတို႕ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘတိုင္ေျခာက္လံုးရဲ႕အမည္သညာျမန္မာ့႐ိုးရာ အိမ္ပံုစံအရ အဓိကက်တဲ့ တိုင္ေျခာက္ လံုးရွိပါတယ္။ ဒီတိုင္ေျခာက္လံုးတည္ပံုနဲ႕ အမည္ေတြကေတာ့ေဟာဒီပံုစံအတိုင္းပါပဲဗ်ာ။ အေရွ႕ေျမာက္ (စံုပင္လယ္)

အေရွ႕ေတာင္ ( ဦးယူ )

အလယ္ေျမာက္ ( က်ငန္းမ )

အလယ္ေတာင္ ( က်ငန္းဖို )

အေနာက္ေျမာက္ ( သေျပ )

အေနာက္ေတာင္ ( ကုမၻီ )

အဲဒီ တိုင္ေျခာက္လံုးမထူခင္မွာ တိုင္စိုက္မယ့္က်င္း ထဲကို ေဟာဒီအတိုင္းဆိုင္ရာရာ သြန္းေလာင္းျမဳပ္ႏွံရ ပါတယ္။ က်ငန္းဖိုက်င္းထဲ ပတၱျမားစိမ္းေရေလာင္းရမယ္။ က်ငန္းမက်င္းထဲကို ခဲေရ ေလာင္းရမယ္။ ဦးယူတိုင္စိုက္မယ့္က်င္းထဲကို ေၾကးနီျမဳပ္ရမယ္။ စံုပင္လယ္တိုင္စိုက္မယ့္က်င္းထဲကို ဆန္ ျမဳပ္ရမယ္။ ကုမၻီတိုင္စိုက္မယ့္ က်င္းထဲကို ေၾကးျဖဴျမဳပ္ရမယ္။ သေျပတိုင္စိုက္မယ့္က်င္းထဲကို ခဲမျဖဴျမွပ္ရမယ္။ ဒီတိုင္ေတြကို မစိုက္မီက တစ္ခါတည္းမွန္ကန္ေအာင္ စနစ္တက်စိုက္ထူရမယ္။ ပႏၷတ္ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ၿပီး မွထူရမယ္။ ထူၿပီးေတာ့မွမႀကိဳက္လို႕သေဘာမက်လို႕ဆိုၿပီး ျပန္ႏွဳတ္၊ ျပန္စိုက္ တာမ်ိဳးမျဖစ္ေစရဘူး။ ဒါေတြလဲေရွာင္ရဦးမယ္ ။

အိမ္ေဆာက္ရာမွာ ေရွာင္သင့္တာေတြလဲ ရွိပါေသး တယ္။အဲဒါေတြကေတာ့ -

အိမ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တိုင္ေတြ၊ ေဘာင္ေတြမွာ ကႏုတ္ ပန္းဆြဲေတြ ဘာေတြနဲ႕ တန္ဆာမဆင္ရဘူး။ ထုတ္တန္းမစြပ္ခင္ ယက္မတင္တာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူး။ ယက္မတင္ၿပီးမွ ထုတ္တန္းစြပ္ရမယ္။

ၾကမ္းခင္းထက္ေက်ာ္ၿပီး ရွည္ထြက္ေနတဲ့ တိုင္ေတြ မရွိသင့္ဘူး။ ရွိေနရင္ ျဖတ္ပစ္ရမယ္။ေခါင္႐ိုးနဲ႕ (ေခါင္ေလွ်ာက္ခြ) မတင္ခင္မွာလဲ ၾကမ္းမေဖာက္ရဘူး။ ထုတ္ေတြ၊ တန္းေတြ အစြန္းထြက္တာ မရွိေစရဘူး။ ရွည္ထြက္ေနရင္ျဖတ္ပစ္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္မေဆာက္ခင္က ၀င္းထရံကို ႀကိဳၿပီး ခတ္မထားရဘူး။ အိမ္ေဆာက္ၿပီးမွ ၀င္းခတ္ရမယ္။ အိမ္သစ္ၿပီးလို႕ အိမ္သစ္တက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ သေျပသားကိုင္ၿပီးမွ တတ္ရပါမယ္။ ေက်ာင္းသစ္ တက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ သနပ္သားေဆာင္ၿပီးမွ တက္ရ မယ္။ ဒါမွ ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းမယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ အိမ္အကာအကြယ္ အိမ္သစ္မွာ ေနထိုင္ၾကမယ့္ မိသားစုေတြ ေဘးဥပါဒ္ အႏၱရာယ္ေတြ ကင္းေ၀းေအာင္ ကာကြယ္ၾကပံုလဲ ရွိပါေသးတယ္။ ကာကြယ္ပံုမွာ --

အေရွ႕ေတာင္ကတိုင္မွာ သိ

အေနာက္ေတာင္က တိုင္မွာ န

အေနာက္ေျမာက္ကတိုင္မွာ ဗိ

အေရွ႕ေျမာက္ကတိုင္မွာ ဘု

ဆိုၿပီး ေရးသားရျခင္းပါပဲ။ အဲဒီ စာတစ္လံုးစီရဲ႕ အရွည္ကေတာ့ - သိ = သိၾကား

န = နဂါး

ဗိ = ဗိႆႏိုး

ဘု = ဘုရား ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီစာေရးထားတဲ့ တိုင္ေတြကိုလဲ ေရႊရည္၊ ေငြရည္၊ စိန္ရည္၊ ေက်ာက္ရည္တို႕ သြန္းေလာင္းေပးရပါ တယ္။ ဒီလိုျပဳျခင္းအားျဖင့္ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားဖို႕ ဥပါဒ္အႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းၿပီး စိတ္ရဲ႕ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္ရဲ႕ခ်မ္းသာျခင္းတို႕နဲ႕ ျပည့္စံုႏိုင္ပါသတဲ့ ခင္ဗ်ာ။

အခုတင္ျပခဲတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ျမန္မာ့ ႐ိုးရာထံုးတမ္းအစဥ္အလာအရ အိမ္သစ္၊ ေက်ာင္း သစ္ ေဆာက္ရာမွာ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္၊ ေရွာင္ၾက၊ ေဆာင္ၾကတဲ့အခ်က္ေတြပါ။ ေခတ္နဲ႕ ေလ်ာ္ညီစြာ ရွိတယ္၊ မေလ်ာ္ညီတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ စာဖတ္သူ တို႕ကို ဆံုးျဖတ္ခြင့္ေပးၿပီး ႐ိုးရာဓေလ့ထံုးစံတစ္ရပ္ကို မွတ္တမ္းတင္တဲ့အေနနဲ႕ ေဖာ္ျပလိုက္ရပါတယ္။