ႏွစ္လံုး သံုးလံုး ေျခာက္လံုး ဘယ္အလံုးကို ယူမလဲ

၁။ အားလံုးေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုယ္ေကာင္းမွျဖစ္တာပါ။ ၂။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို သူမ်ားအားက်ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ လိုတယ္။ ၃။ က်ဳပ္ေသသြားရင္က်ဳပ္ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ က်ဳပ္ရဲ႕စာအုပ္ေတြက ခင္ဗ်ားတုိ႕ကိုေျပာျပပါလိမ့္မယ္။ ၄။ သိထားတဲ့အခါမွာေက်နပ္ေနရင္ သိထားတာနဲ႕ပဲ ကိစၥၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ ၅။ နည္းနည္းေလးမွားတာကို ခႊင့္လႊတ္ခဲ့ရင္ မဟာအမွား ႀကီးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ ၾကပ္ၾကပ္သတိထား။ ၆။ ဘာပဲကုန္သြား ကုန္သြား၊ က်ဳပ္ဆီမွာ အၿမဲရွိေနတာက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ။ ၇။ ျမင့္ျမတ္ခ်င္ရင္ျမင့္ျမတ္တ့ဲအလုပ္ကိုလုပ္ရပါမယ္။ ၈။ လုပ္မယ္လို႕စိတ္ကူးရဲရင္အဲဒီ့အလုပ္ဟာေအာင္ျမင္ဖို႕ ေသခ်ာသြားၿပီလို႕ က်ဳပ္ယံုၾကည္တယ္။ ၉။ ေမာၿပီဆိုၿပီး သြားမရပ္လိုက္နဲ႕။ ပုိၿပီးေမာသြားလိမ့္မယ္။ ဆက္သာလုပ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခါ သူ႕ဘာသာသူ အေမာေျပသြားလိမ့္မယ္။ ၁၀။ တန္ဖိုးဆိုတာ သိတဲ့လူအေပၚမွာပဲ တည္တယ္။ မသိတဲ့ လူေတြအတြက္ ဘာမွတန္ဖိုးမရွိဘူး။ ၁၁။ မုန္းတဲ့လူကမခ်စ္တာထက္၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြက မမုန္းဖို႕ က်ဳပ္မွာတာ၀န္ရွိတယ္။ ၁၂။ အခြင့္အေရးရယ္၊ အခ်ိန္အခါရယ္၊ ပံ့ပိုးမႈရယ္၊ စိတ္ဆႏၵရယ္မပါဘဲ ဘယ္အလုပ္မွ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ၁၃။ ၿပီးၿပီးေရာလုပ္ခဲ့တဲအလုပ္ေတြအားလံုးဟာေနာင္လာေနာက္သားေတြကိုေခ်ာက္တြန္းခဲ့တာပဲျဖစ္တယ္။ ၁၄။ လုပ္ၿပီဆိုကတည္းက သမုိင္းတင္ခ်င္လို႕ပဲ။ ၁၅။ ျမင့္ျမင့္ပ်ံရင္ေတာ့ မ်ားမ်ားေမာမွာပဲ။ မ်ားမ်ားေမာမွလည္း ျမန္ျမန္ေရာက္မယ္။ ၁၆။ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္အေပၚမွာရိုးသားစြာ လိပ္ျပာသန္႕ေနရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မႈစရာမလိုဘူး။ ၁၇။ မေကာင္းဘူးလို႕တစ္သံတည္းမထြက္သေရြ႕ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ေကာင္းေနတယ္လို႕ က်ဳပ္ယူဆထားတယ္။ ၁၈။ လုပ္ခ်င္သေလာက္ မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ထားမွာပဲ။ ၁၉။ ရန္သူတစ္ေယာက္ထက္၊ ပတ္ခ်ာလည္၀ိုင္းေနတဲ့မိတ္ေဆြတုေတြကုိ က်ဳပ္ကပုိေၾကာက္တယ္။ ၂၀။ လုပ္ၾကည့္လို႕မွားသြားရင္ ၀မ္းသာေပေတာ့။ ၂၁။ ႏႈိက္သေလာက္ရတာ ပညာပါပဲ။ ၂၂။ ဘယ္ကိစၥကိုမဆို ပီပီျပင္ျပင္ မတီထြင္ႏိုင္ရင္ ရယ္ခ်င္စရာျဖစ္သြားမွာ။ ၂၃။ သူမ်ားလုပ္ျပတာေတြကို အားရစရာမလိုဘူး။ အားက်ဖို႕ပဲလိုတယ္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ႏိုင္ဖို႕လိုတယ္။ ၂၄။ လုပ္ခဲ့တာေတြအေပၚမွာ ယစ္မူးမေနဘူး။လုပ္ခ်င္တာေတြအေပၚမွာ စိတ္ကူးမယဥ္ဘူး။ လုပ္ေနတာေတြအေပၚမွာဘဲ ေက်နပ္တယ္။ ၂၅။ တစ္ေလာကလံုးမွာ လုံၿခံဳတဲ့ေနရာဟာ စိတ္ထဲမွာပဲဲရွိတယ္။ ၂၆။ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ သူမ်ားသိဖို႕မလိုဘူး။ ကုိယ္သိဖို႕ပဲလုိတယ္။ ၂၇။ မ်က္စိကန္းတာအေရးမႀကီးဘူး၊ စိတ္ဓါတ္မကန္း ဖို႕အေရးႀကီးတယ္။ ၂၈။ လက္ခုပ္တီးတိုင္း ကိုယ့္ကိုအားေပးတယ္မထင္ နဲ႕၊ ကုိယ့္ကိုေတာထုတ္တာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၂၉။ ပညာလိုခ်င္ရင္ မာနထား၊ ပညာေပးခ်င္ရင္ မာနခ်၊ ဒါမွပညာရွင္ျဖစ္တယ္။ ၃၀။ ၀ိုင္းေျမွာက္တိုင္း ေျမွာက္သြားရင္ ေပါက္သြားမွာ လဲ သတိထားဦး။ ၃၁။ ႀကိဳက္ေနတယ္ ဆိုတာ အားလံုးေကာင္းေနလို႕ ဆိုၿပီးမထင္နဲ႕။ သူ႕အတြက္ ႀကိဳက္တာလား၊ ကုိယ့္အတြက္ ႀကိဳက္တာလား၊ စဥ္းစားၾကည့္။ ၃၂။ ကုိက္မယ့္အလုပ္ထက္ ႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ကုိလုပ္ ရတာ က်ဳပ္ပိုေပ်ာ္တယ္။ ၃၃။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ကိုပဲေျပာ၊ ေျပာသေလာက္မ လုပ္ႏိုင္ရင္ ကြယ္ရာမွာ ရယ္စရာျဖစ္ေနမယ္။ ၃၄။ လမ္းျမင္တာနဲ႕ ပန္း၀င္ၿပီလို႕မထင္နဲ႕၊ အေ၀းႀကီး လိုေသးတယ္။ဆက္သာေျပး၊ အခ်ိန္တန္ေရာက္ သြားလိမ့္မယ္။ ၃၅။ ေငြတစ္မတ္နဲ႕ ငါးၾကင္းေခါင္းကို လိုခ်င္လို႕မရပါ။ တန္ဖိုးႀကီးႀကီးေပးခဲ့မွ တန္ဖိုးရွိတာေတြ အားလံုး ရမယ္လို႕ က်ဳပ္ခံယူတယ္။ ၃၆။ ထီးလိုေနမလား၊ ဘိနပ္လိုေနမလား၊ လြယ္အိတ္ လိုလိုက္မလား၊ ကုိယ့္အေျခအေနကို ျပတ္ျပတ္ သားသား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႕လိုတယ္။ ၃၇။ လမ္းသစ္ထြင္ရင္ ဆူးနင္းမိမွာဘဲ။ ဆူးေၾကာက္ ၿပီးဒူးေထာက္မိခဲ့ရင္မူးေနာက္ၿပီးလဲသြားလိမ့္မယ္ ၃၈။ စိတ္မကုန္မခ်င္းလုပ္လို႕ ေကာင္းေနတဲ့ အလုပ္ ေတြဟာ စိတ္ကုန္သြားတာနဲ႕ရပ္သြားမွာပဲ။ ၃၉။ အရိုးစူးတယ္ဆိုတာငါးစားလို႕။ အမွားမ်ားတယ္ ဆိုတာအလုပ္လုပ္လို႕။ အဲဒါဘာျဖစ္သလဲ။ မွားစမ္းပါေစ။ ၄၀။ တမာရြက္ခါးတာ၊ သၾကားခ်ိဳတာ၊ ငရုတ္သီး စပ္တာ၊ ေရွာက္သီးခ်ဥ္တာ သူတို႕အလုပ္ သူတို႕လုပ္တာမို႕ က်ဳပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ၄၁။ အခ်ိန္ကိုကိုယ္ကေစာင့္ရတာ၊ အခ်ိန္ကကုိယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေစာင့္ဘူး၊ အဲဒါသိပ္မတရားဘူး။ ၄၂။ ကႀကီးကို ပက္လက္လွန္မၾကည့္နဲ႕၊ ကပက္လက္ ေတာ့ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ယပလက္ပဲျဖစ္သြားမွာ။ ၄၃။ ပညာေတာ္တယ္ဆိုတာ ပညာရွာေတာ္ေတာ့လို႕ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဆက္ႀကိဳးစားဖို႕ သတိေပး ေနတာ။ ၄၄။ စိန္ေခၚတယ္ဆိုတာ အႏိုင္ရေရးအတြက္မဟုတ္ဘူး၊ အရံႈးမေပးဘူးဆိုတာသိဖို႕အတြက္ပဲ။ ၄၅။ စာသာေကာင္းပါေစ၊ ဘာလာေတာင္းစရာရွိပါ့မလဲ၊ အားလံုးျပည့္စံုေနလိမ့္မယ္။ ၄၆။ က်ဳပ္ေရးတဲ့စာဟာက်ဳပ္ဖတ္ဖို႕မဟုတ္ဘူး။အားလံုးဖတ္ဖို႕။ အားလံုးနဲ႕တန္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ၄၇။ ညာစရာရွိလုိ႕ျပင္တာကုိ ပညာရွိလို႕ေခၚတယ္တဲ့။ ဟုတ္လဲဟုတ္ပဲနဲ႕။ ၄၈။ ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕အထိပညာရပ္အေပၚမွာရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းဟာေယာက်ာ္းေကာင္းရဲ႕စိတ္ဓါတ္ပါပဲ။ ၄၉။ ပညာရပ္တစ္ခုကိုမမွန္ဘူးဆိုတာ သိေနရဲ႕သားနဲ႕ မွန္ပါတယ္လို႕ လက္ခံေနရတာေလာက္ ခံျပင္းစရာေကာင္းတာမရွိဘူး။ ၅၀။ ဂုဏ္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတာထက္ ရွိတဲ့ဂုဏ္ကုိ ထိန္းသိမ္းရတာ ပိုခက္တယ္။ ၅၁။ သူမ်ားလုပ္လို႕ျဖစ္တာကို ၀မ္းသာႏိုင္တဲ့လူဟာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္တယ္။ ၅၂။ တန္ဖိုးဆိုတာေပးတဲ့လူအေပၚမူတည္တတ္တယ္။ ၅၃။ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ေအာက္ကို ငံု႕ၾကည့္ပါ။ ဆူးေညွာင့္ ခလုတ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အသီးစားခ်င္ရင္ေတာ့ သစ္ပင္ စုိက္ရမွာပဲ။ ဒါမွ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ စားရမွာေပါ့။ ၅၄။ ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာတစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုယံုရင္ၾကည္တာပဲ။မယံုရင္မၾကည္ဘူး။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ ၅၅။ ေခါင္းမာတာကို အထင္မႀကီးဘူး။ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာတာကိုပဲ က်ဳပ္ကေလးစားတာ။ ၅၆။ လုပ္ျပႏိုင္တာအားလံုးဟာ သတိၱေတြျဖစ္တယ္။ ၅၇။ စိတ္ကူးေတြဟာပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႕ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ ၅၈။ ပညာဆိုတာ သိတဲ့သူေတြအတြက္သာ အသံုးက်တာ။ မသိတဲ့သူေတြအတြက္ ဘာမွအသံုးမက်ဘူး။ ၅၉။ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္သိရင္ လူေတာ္ျဖစ္ၿပီ။ ၆၀။ သိေနတဲ့ပညာကို မလိုခ်င္ဘူး၊ ရွိတဲ့ပညာကိုပဲလိုခ်င္တယ္။ ဒါမွအသံုးက်တာ။ ၆၁။ မနာလိုမျဖစ္နဲ႕၊ လုပ္တဲ့လူဟာေနရာရမွာပဲ။ ၆၂။ အသက္ရွင္ၿပီး အသိေသေနတဲ့သူမျဖစ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားတာဟာ က်ဳပ္ရဲ႕အလုပ္ပဲ။ ၆၃။ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ေျပာေနတာထက္၊ လုပ္ၿပီးမေျပာတဲ့သူကို က်ဳပ္ေလးစားတယ္။ ၆၄။ ဆရာမတူတာနဲ႕၊ အေတြးမတူတာနဲ႕၊ အျပစ္ရွာတတ္တဲ့ပညာရွိဟာ ပညာမဲ့တဲ့သူသာျဖစ္တယ္။ ၆၅။ ေနာက္မပင္ပန္းခ်င္ရင္ အခုပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ပါ။ ၆၆။ ပညာမွာအရႈံးမရွိဘူး၊ဆက္မလုပ္ရင္သာကုိယ္ကရႈံးတာ။ ၆၇။ ဦးေႏွာက္က သိလုိ႕မရဘူး၊ ႏွလံုးသားကသိမွ သိတယ္လို႕ေခၚတာ။ ၆၈။ ပညာဆိုတာ အရိပ္လိုပဲ၊ ခင္ဗ်ားသြားရင္ သူကလိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ားရပ္ရင္ သူကရပ္တယ္။ ၆၉။ မႏိုင္မယ့္အလုပ္ကို အရင္စမလုပ္နဲ႕။ လုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကုိပဲစၿပီးလုပ္။မႏိုင္မယ့္အလုပ္ကိုဆက္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ၇၀။ အေျပာလြယ္ေပမယ့္ အလြယ္မေျပာပါနဲ႕။ ၇၁။ က်ဳပ္ေသသြားခဲ့ရင္ က်ဳပ္၀ိဥာဥ္ေလးဟာ ေဗဒင္ပညာနဲ႕အတူ ခင္ဗ်ားဆီ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။

0 comments

ႏွစ္လံုး သံုးလံုး ေျခာက္လံုး ဘယ္အလံုးကို ယူမလဲ

Published on Tuesday, November 27, 2012 in ေဗဒင္ ေဆာင္းပါးမ်ား

(က)

လူဟာေသမ်ိဳးမို႕ တစ္ေန႕ေသမွာ ဘာမွမဆန္း ဘူး ဆရာဒဂုန္။ လူကိုသတ္ရင္ တရားဥပဒအရ စီရင္ခံရတာလဲမဆန္းဘူး။ လူသတ္တယ္၊ အျပစ္ေပးခံ ရတယ္။ အရမ္းမွ်တတယ္။ ဟုတ္ၿပီ။

ခင္ဗ်ားတို႕ ေဗဒင္ဆရာေတြက လူေတြရဲ႕ အေတြးကို သတ္ပစ္ေနၾကတယ္။ အသိတရားကို ဖ်က္ဆီးေနၾကတယ္။ အသိတရားကို ဖ်က္ဆီးေနၾက တယ္။ လူေတြရဲ႕ႀကံစည္ႏိုင္စြမ္းအား(အုိင္ဒီယာ)ကို ႐ိုက္ခ်ိဳးၿပီးေျမျမႇပ္သၿဂိဳဟ္ေနၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ကို စဥ္းစားထား။ မလုပ္သင့္တာေတြ၊ မေျပာသင့္တာေတြ၊ မလုပ္ထိုက္တာေတြလုပ္ၿပီး ေျပာၿပီးရင္ ကိုယ္ကပဲ မေျပာသလိုလို၊ မလုပ္သလိုလိုနဲ႕ အတည္ေပါက္ လိမ့္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ ေဗဒင္ဆရာေတြဟာ ထိပ္ဆံုးက နံပါတ္တစ္ပဲ။

ဒီမွာဆရာဒဂုန္၊ ခင္ဗ်ားေဗဒင္ဆရာျဖစ္လိုက္ တာ လူေတြကိုကယ္ဖို႕လား၊ ဒုကၡေပးဖို႕လား၊သံေကာင္း
ဟစ္ၿပီး သတၱ၀ါေတြကို လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေမတၱာပို႕ျပမေနနဲ႕။ တကယ္ ေမတၱာထားႏိုင္ဖို႕ က်ိဳးစား။ ဒါမွ တန္ဖိုးရွိေတာ့မွာေပါ့။

တကယ္ပါ ရက္ရက္စက္စက္ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနၾကတာၾကည့္လို႕မေကာင္း
႐ႈလို႕မေကာင္းပါပဲ။ တစ္ခ်ိန္တံုးက ေဗဒင္လာေမးတဲ့လူတိုင္းကို ဘိုးေတာ္ေစာင့္တယ္ မယ္ေတာ္ေစာင့္တယ္
ဆိုၿပီး အႀကံအဖန္လုပ္ၿပီးၿပီ၊ ေနာက္တစ္ေၾကာမွာ လူတိုင္းကိုသေဘၤာသားျဖစ္မယ္။ ႏိုင္ငံျခားသြားရမယ္ဆိုၿပီး ေခ်ာက္တြန္းၿပီးသြားၿပီ။

ခင္ဗ်ားတို႕ ေဗဒင္ဆရာ ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံ့ျခားသြားေတာလားေတြကို ယံုၾကည္ၿပီး
က်ိဳးစားလိုက္ၾကတာ အိမ္ေပါင္ထားတဲ့သူနဲ႕ ရွိသမွ်ျပဳတ္တဲ့သူနဲ႕၊ ဘ၀ပ်က္တဲ့သူေတြဒုနဲ႕ေဒးျဖစ္လာတယ္။
   ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီး ျပဳတ္မႏူးျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားမသြားရလို႕ေၾကာင္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး
ပဲ။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားတို႕ ေဗဒင္ဆရာေတြရဲ႕တာ၀န္ပဲေပါ့။ က်ဳပ္တို႕နဲ႕ဘာဆိုင္လို႕လဲလို႕ မေျပာနဲ႕။ လူတိုင္းစိတ္ကူးနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကမၻာေလးထဲမွာ ေပ်ာ္တက္ၾကတာပဲ။

ႏိုင္ငံျခား႐ူး႐ူးေနတာကို မ႐ူးပါနဲ႕ကြယ္။ ဒီမွာပဲ အလုပ္လုပ္ပါ။ တို႕ျပည္တို႕ရြာမွာလဲ ထြန္းကားႏိုင္ပါတယ္လို႕ ေျပာဖူးသလား။ ကံေကာင္းတဲ့သူဟာ ျပည္ပမွာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာလဲ ကံေကာင္း
တာပါပဲလို႕ ေျပာဖူးခဲ့ပါသလား။ မေျပာပါဘူး။ ဂ်ပန္လား၊ ကိုရီးယားလား၊ စကၤာပူလား၊ ထိုင္၀မ္လား၊ အေမရိကန္လားဆိုၿပီး ေျမႇာက္ေတာင္ေပးလိုက္ေသးတယ္။

ေမးသူကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္တာ တစ္ခုကလြဲလို႕ ဘာမွမသိတာမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားျပန္ေတြရဲ႕ခါးသီးလာတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြကိုလဲ ဘယ္သူမွလက္မခံဘူး။ အပိုေျပာတာပဲမွတ္ၾကတယ္။   ဒါနဲ႕ပဲဒုကၡေရာက္ရတာအပံုႀကီး။

လုပ္လာျပန္ၿပီ။ အခုထပ္ၿပီးလူေတြကို ဖ်က္ဆီး ျပန္ၿပီ။ လူေတြကို ဒုကၡေပးတဲ့ နည္းေပါင္းမ်ားစြာကို ဘယ္ေက်ာင္းကမ်ား သင္တန္းတက္ခဲ့လဲ၊ ဆရာဒဂုန္၊ ရက္စက္လိုက္တာဗ်ာ ၾကည့္ပါဦး ထီေပါက္ကိန္းရွိ တယ္တဲ့။ ထီဂဏန္းဘာညာကြိကြနဲ႕ လုပ္စားေနၾက ျပန္ၿပီ။

(ခ)

လူသားရယ္လို႕ျဖစ္လာရင္ လူတိုင္းဟာႀကီးပြား ခ်မ္းသာခ်င္တာ၊ ခ်မ္းသာခ်င္တာ လူ႕ဓမၼတာပါ။
လူတစ္ေယာက္ကို ကိတၱိ၊ ဓန၊ ရာဇာ၊ တဏွာဆိုတဲ့ ႀကိဳးေလးႀကိဳးက လည္ပင္းကစြပ္ထားၿပီးသားပါ။

ကိတၱိဆိုတာ ေက်ာ္ၾကားေအာင္ျမင္ခ်င္မွဳ၊ ဓန ဆိုတာ ခ်မ္းသာ<ကယ္၀ခ်င္မွဳ၊ ရာဇာဆိုတာ ၾသဇာ အာဏာရွိခ်င္မွဳ၊ တဏွာဆိုတာ အရာရာကို တပ္မက္ ခ်င္မွဳေတြရဲ႕ ၾကားမွာေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူ႕ မွလဲမကင္းၾကဘူး။ ခင္ဗ်ားလဲ မကင္းဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ လဲ မကင္းဘူး။

အဲဒီထဲမွာ ခ်မ္းသာ<ကယ္၀ခ်င္စိတ္က ပိုမ်ား တယ္။ ဘ၀ကိုသက္ေတာင့္သက္သာေနခ်င္တဲ့ အေလ့
အထက ရွိၿပီးသားကိုး။ ေငြကိုဘယ္လိုရမလဲ၊ ဘယ္က ရမလဲ၊ ဘယ္ကအေခ်ာင္ရမလဲဆိုတာ ေငြလိုခ်င္ေနတဲ့
လူတိုင္း စဥ္းစားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါလဲ မဆန္းပါဘူး။ လူသားပဲ ပုထုစဥ္ပဲ၊ သူတို႕ကိုအျပစ္တင္လို႕ မရဘူးေလ။

လူေတြဟာ ေငြကိုဘယ္လိုအေခ်ာင္ရမလဲလို႕ စဥ္းစားေနရင္းကေန ထီထိုးလို႕ထီေပါက္ရင္ကေန ကံစမ္းတာပဲဆိုတဲ့ ဆင္ေျခနဲ႕တစ္အားကံစမ္းေတာ့ တာကိုး။
   ကိုယ္သာထီမေပါက္တာ၊ သူမ်ားထီေပါက္တာ ေတြကို သြားရည္ယိုၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ၾကတာဟာ တယ္လဲအရသာရွိတာကိုး။ ထီကိုကံစမ္းဖို႕ စီစဥ္ထား ေပမယ့္ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေငြရွာတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္လာၾကတယ္။

ထီထိုးလာတဲ့အခါ ထီေပါက္ခ်င္လာတယ္။ ထီေပါက္ခ်င္လာတဲ့အခါ နတ္ေတြ၊ မယ္ေတာ္ေတြ ဘိုးေတာ္ေတြကို အားကိုးလာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္မက္ေတြ၊ နိမိတ္ေတြ၊ အၾကားအျမင္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္လာရတယ္။ နတ္ေတြ၊ မယ္ေတာ္ေတြ ဘိုးေတာ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြျဖစ္တဲ့ နတ္က ေတာ္ေတြ၊ အၾကားအျမင္ဆရာေတြ၊ ဂိုဏ္းဆရာေတြ၊ အထက္လမ္းဆရာေတြကို ရွာေဖြၿပီး အကူအညီ ေတာင္းၾကရေတာ့တယ္။

ဒုကၡမ်ားသထက္ မ်ားလာၾကၿပီ။ နတ္နဲ႕တင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး စိပ္ပုတီးဆရာေတြေရာ၊ ခ်ိတ္ပုတီးဆရာေတြနဲ႕အတူ ဂဏန္းလွိဳင္းလံုးထဲမွာ ေမ်ာလာၾကတယ္။ ထီထိုးခ်င္စိတ္နဲ႕ အဓိဌာန္၀င္တာတို႕၊ ပုတီးစိတ္တာတို႕၊ ဟိုဂါထာ၊ ဒီဂါထာရြတ္တာတို႕ျဖစ္လာတယ္။

ကိန္းဂဏန္းမ်ိဳးစံု တြက္ကိန္းေပါင္းမ်ားစြာနည္းစနစ္အားလံုးနဲ႕ တြက္ခ်က္ၿပီး ဂဏန္းေတြေရြးၾကတယ္။ေပါက္ႏိုင္မယ္လို႕ ထင္ရတဲ့ဂဏန္းေတြကို ရွာေဖြလာၾကတယ္။ တြက္ကိန္းမ်ိဳးစံုတြက္ခ်က္လာတယ္။ ထိုးၾကတယ္။ ထီရဲ႕တန္ဖိုးကို နတ္ေတြ၊ မယ္ေတာ္ေတြ၊ ဘိုးေတာ္ေတြက ေျခေတာ္တင္ၿပီးသကာလ အထက္ဂိုဏ္းဆရာေတြ၊ အၾကားအျမင္ဆရာေတြ၊ မယ္ေတာ္ေတြက ဖ်က္ဆီးၿပီးေတာ့ အခုေတာ့ေဗဒင္ဆရာေတြက ဗြတ္ထေအာင္လုပ္ေနၾကတယ္။

(ဂ)

ထီထိုးတာကိုဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး။စိတ္ကူးေတြယဥ္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ဂဏန္းေတြေတြးၿပီး ထိုးခ်င္သ ေလာက္ထိုးႏိုင္ပါတယ္။ ထီထိုးတာဟာ ကံစမ္းတာပါ။ စီးပြားရွာေနတာ မဟုတ္ပါ။ ထီနဲ႕ စီးပြားရွာလို႕ မရပါဘူး။ စီးပြားရွာလို႕ ခ်မ္းသာသြားတယ္ဆိုတာ ထီထိုးသူေတြမဟုတ္ပါ။ ထီလက္မွတ္ေရာင္းသူေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထီကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ထီလက္မွတ္ ေရာင္းတဲ့ ေဗဒင္ဆရာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထီေပါက္မယ္ ထီဂဏန္းေတြထိုးပါဆိုၿပီးလိမ္
ေနတဲ့ေဗဒင္ဆရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာေတြ ေပးတဲ့ ဂဏန္းေတြ၊ ေဗဒင္ဆရာေတြအႀကံျပဳတဲ့ အေဆာင္ေတြ၊ လက္ဖြဲ႕ေတြ၊ ေဗဒင္ဆရာေပးတဲ့ အစီအရင္ေတြ၊ ဂါထာမႏၱာန္ေတြအားလံုးဟာ ထီထိုးသူကံေကာင္းဖို႕မဟုတ္ပါဘူး။ ေဗဒင္ဆရာေတြအတြက္ ကံေကာင္း ဖို႕ပါ။ ေငြရဖို႕ပါ။
    စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့ဂဏန္း၊ ထင္တဲ့ဂဏန္းေတြကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေပးၾကၿပီး ထီထိုးသူက သူ႕ကံနဲ႕
သူထီေပါက္ရင္ ေဗဒင္ဆရာကပဲ သူ႕ဂဏန္းေပးလို႕ထီေပါက္တယ္လို႕ ေျပာေနၾကတာ မၾကားခ်င္မွအဆံုးပါ။

ဆရာဒဂုန္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးၿပီး စိန္ေခၚခ်င္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားသတၱိရွိရင္ ကြၽန္ေတာ္စိန္ေခၚတာကို လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။ ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီးလဲ ျငင္းလို႕ရပါတယ္။
   ခင္ဗ်ားေပးတဲ့ထီေပါက္ကိန္းရဲ႕ ဂဏန္းေတြကို ခင္ဗ်ားႀကိဳက္သေလာက္ေပးပါ။

ကြၽန္ေတာ္ထိုးမယ္။ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားေျပာသလို ထီေပါက္ရင္ ခင္ဗ်ားကိုရွစ္ပံုမွာ ခုႏွစ္ပံုေပးမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ပံုယူမယ္။ေက်နပ္သလား။ ခင္ဗ်ားေျပာသလို ကြၽန္ေတာ္ထီမေပါက္ခဲ့ရင္ ထီထိုးလို႕ကုန္ထားရတဲ့ေငြရဲ႕ အဆတစ္ရာကို ခင္ဗ်ားေပးေရာ္မယ္လို႕ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္၀ံ႕ရင္ အခ်ိန္မေရြး စိန္ေခၚခ်င္စမ္းပါရဲ႕ ဆရာဒဂုန္ရယ္။ ခင္ဗ်ား မလုပ္ရဲပါဘူး။

ခင္ဗ်ားတို႕ ေဗဒင္ဆရာေတြက ဥာဏ္ပူေဇာ္ခေတာင္းတာပဲ တတ္ၾကတာပါ။ စိန္ေခၚၿပီး ေပးရဲသူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္းသိပါတယ္။
   ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႕ေဗဒင္ ဆရာေတြရဲ႕ ယုတ္မာတဲ့၊ ညစ္တဲ့ေစတနာေတြကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
ၾသခ်ပါရဲ႕။ ေၾကာက္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ဒီလိုညစ္ၿပီးယုတ္မာတဲ့ ေဗဒင္ဆရာေတြကို တစ္သက္လံုးမေတြ႕ခ်င္ပါဘူး။

(ဃ)

ခင္ဗ်ားလဲ သိပါတယ္။ ထီဆိုတာျမန္မာျပည္မွာ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမင္းဆက္ျဖစ္တဲ့သီေပါမင္းလက္ထက္မွာမွ ေပၚလာတာ အႏွစ္တစ္ရာငါးဆယ္သာသာပဲရွိပါတယ္။ ေဗဒင္ပညာေပၚေနတာအႏွစ္သံုးေထာင္ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ အႏွစ္တစ္ရာ ငါးဆယ္သာသာရွိေနတဲ့ ထီဂဏန္းေတြဟာ ထီေပါက္ကိန္းေတြဟာ ဘယ့္ႏွယ့္ေဗဒင္ထဲမွာေရာၿပီး ပါလာတာလဲ။ ထီဂဏန္းလဲမပါဘူး။ ထီေပါက္ကိန္းလဲမပါဘူး။
အဲဒါခင္ဗ်ားသိရက္သားနဲ႕ ေဗဒင္မွာပါတဲ့ ေငြရကိန္း၊ ေငြစုပံုစုလိုက္ ၀င္ကိန္းေတြကို ထီေပါက္ကိန္းလို႕ေျပာင္းလဲပစ္တာ ခင္ဗ်ားမွန္ရဲ႕လားဗ်ား စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

အဆိုးဆံုးက လာသမွ်လူေတြကိုထီေပါက္မယ္။ ထီထိုးပါ။ ဘယ္ထီဆိုင္မွာထီထိုးပါဆိုၿပီး အေခ်ာင္သမားစိတ္ဓာတ္သြင္းေပးတာပဲ။ ထီထိုးသူကေငြလိုခ်င္လို႕ ထီထိုးတာပဲ။ ကိုယ့္ေခြၽးနဲစာမပါပဲ ေငြလိုခ်င္သူ
ေတြဟာ ထီထိုးမယ္။ ကံစမ္းမယ္။ မဲႏွိဳက္မယ္။ ဒါဘာဆန္းသလဲ။ သူတို႕စိတ္ကူးနဲ႕ သူတို႕လုပ္ေန တာကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဘာမွေျပာစရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ္ေတာင္မွ ငါကံမ်ားေကာင္းေနၿပီလားမသိဘူး။ ထီေလးတစ္ေစာင္ႏွစ္ေစာင္ ထိုးၾကည့္ဦးမွဆိုတဲ့ စိတ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာပဲ ျဖစ္လာတာပဲ။

ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႕ ေဗဒင္ဆရာက ေငြ၀င္ မယ့္ကံကို ထီေပါက္မယ္ဆိုၿပီး အသြင္ေျပာင္းၿပီး က်ိဳးစားေနတဲ့သူ မက်ိဳးစားခ်င္ေအာင္၊ အလုပ္လုပ္ေန
တဲ့သူ အလုပ္မလုပ္ခ်င္အာင္ အေခ်ာင္ေငြရဖို႕ ေလာက္ပဲ က်ိဳးစားေအာင္အားေပးတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႕ ေစတနာကိုေတာ့ အံ႕ၾသပါတယ္။

ေငြ၀င္တဲ့နည္းေတြအမ်ားႀကီးပါ။ ခင္ဗ်ားတို႕ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာဖူးသလဲ။ ထီထိုးတာေတာ့ ထိုးပါ။ အလုပ္လုပ္ပါ။ ႀကိဳးစားပါ။ လုပ္ငန္းကြၽမ္းက်င္ ေအာင္လုပ္ပါ။ အႀကံစည္သစ္ေတြလုပ္ပါ။ မိတ္ေဆြ
ေကာင္းေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းပါ။ ၀ိရိယျပဳၿပီး စီးပြား ရွာပါလို႕ မေျပာပါဘူး။ လူေတြကို အေခ်ာင္သမား စိတ္ဓာတ္လက္ေၾကာမတင္းလိုတဲ့စိတ္၊ အတၱေလာဘ ႀကီးေအာင္လုပ္ေနတာ။ ဘာလဲခင္ဗ်ားကုသိုလ္မ်ား ရမယ္ထင္ေနလို႕လား။ လူေတြကိုမခ်စ္ရင္ေနပါ။ လူေတြရဲ႕ ႐ိုးသားျဖဴစင္သန္႕ရွင္းတဲ့ ႀကိဳးစားစိတ္ကိုေတာ့ အရာင္မဆိုးပါနဲ႕။

ထီဆိုတာဘယ္သူမွဂဏန္းေပးလို႕မရပါဘူး။ တြက္လို႕မရဘူး။ ဥံဳ ဖြ မန္းလို႕မရဘူး။ ကာယကံရွင္ရဲ႕
ပစၥဳပၸန္က်ိဳးစားမွဳကံနဲ႕ အတိတ္ရဲ႕အက်ိဳးေပးခ်ိန္ ကံႏွစ္ခုေပါင္းမိသြားတဲ့ရက္ဟာ ထီေပါက္တဲ့ရက္ပဲ ဘာမွအပိုစိတ္ကူးယဥ္မေနနဲ႕။ ပိုလဲလုပ္မေနနဲ႕ျဖစ္မလာဘူး။ အတိတ္ကံက ကိုယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ကံကို ျပဌာန္းေပးၿပီးသား။ ကံကိုလာဘ္ထိုးလို႕မရဘူး။ ေငြေပးလို႕လဲမရဘူး။ ဘ၀ဘ၀ကျပဳလာတဲ့ ကံရဲ႕အက်ိဳးအတိုင္း အားလံုးအေၾကာင္း ထင္ေနမွာပဲ။ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ အေၾကြးမဆပ္ပဲနဲ႕ေတာ့ ဒီအေၾကြးဟာ ဘယ္ေတာ့မွေက်မွာမဟုတ္ဘူး။

ထီဂဏန္းနဲ႕အ႐ူးထေနတာေတြ၊ ထီထိုးၿပီးခ်မ္းသာခ်င္ေနတဲ့ အေခ်ာင္သမားစိတ္ဓာတ္ ရွိေနသေရြ႕
တစ္ေန႕မဟုတ္တစ္ေန႕၊ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္အားလံုးၿပီးစီး ကုန္ခမ္းပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးသြားမွာ ဧကန္ပါ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေျမႇာက္ေပးခဲ့တဲ့ ေဗဒင္ဆရာကို ဒုကၡခံၿပီး လိုက္ရွာေနလို႕လဲ အပိုပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သူ႕ေစတနာနဲ႕သူ ေဗဒင္ဆရာဟာ ငရဲျပည္ရဲ႕ေအာက္ဆံုးတစ္ေနရာမွာ ထီဂဏန္းတြက္လို႕ေကာင္းတံုး။

(င)

ကြၽန္ေတာ္တကယ္ေပါက္ၿပီဗ်ိဳ႕
သတင္းေပးရဦးမယ္။ က်ဳပ္တစ္သက္လံုးထီထိုးေနတာ သိန္းတစ္ရာေက်ာ္ၿပီ။ တစ္ခါမွ မေပါက္ဖူးဘူး။
က်ဳပ္ ဆရာနဲ႕ေတြ႕မွ ဆရာၫႊန္ၾကားတဲ့ အစီအရင္၊ က်င့္စဥ္အဓိဌာန္၊ အေဆာင္အေယာင္ေတြ၊ ဂဏန္းေတြနဲ႕ထီသံုးသိန္းဖိုးထိုးတာ တကယ္ပဲထီတစ္ေထာင့္ငါးရာဖိုး ေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ အံ႕မခန္းမွန္တဲ့ဆရာကို က်ဳပ္ၫႊန္ေပးပါရေစ။ က်ဳပ္ဆရာလိုဆရာတစ္ေယာက္ပဲရွိပါတယ္။ ထီ၀ါသနာရွင္ေတြ အေတြ႕ေနာက္က်မွာစိုးလို႕ပါ။ က်ဳပ္ဆရာကေတာ့ . . . . .

ဆရာဒဂုန္

၅.၆.၂၀၀၁