ၾကက္နာရီ

၁။ အားလံုးေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုယ္ေကာင္းမွျဖစ္တာပါ။ ၂။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို သူမ်ားအားက်ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ လိုတယ္။ ၃။ က်ဳပ္ေသသြားရင္က်ဳပ္ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ က်ဳပ္ရဲ႕စာအုပ္ေတြက ခင္ဗ်ားတုိ႕ကိုေျပာျပပါလိမ့္မယ္။ ၄။ သိထားတဲ့အခါမွာေက်နပ္ေနရင္ သိထားတာနဲ႕ပဲ ကိစၥၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ ၅။ နည္းနည္းေလးမွားတာကို ခႊင့္လႊတ္ခဲ့ရင္ မဟာအမွား ႀကီးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ ၾကပ္ၾကပ္သတိထား။ ၆။ ဘာပဲကုန္သြား ကုန္သြား၊ က်ဳပ္ဆီမွာ အၿမဲရွိေနတာက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ။ ၇။ ျမင့္ျမတ္ခ်င္ရင္ျမင့္ျမတ္တ့ဲအလုပ္ကိုလုပ္ရပါမယ္။ ၈။ လုပ္မယ္လို႕စိတ္ကူးရဲရင္အဲဒီ့အလုပ္ဟာေအာင္ျမင္ဖို႕ ေသခ်ာသြားၿပီလို႕ က်ဳပ္ယံုၾကည္တယ္။ ၉။ ေမာၿပီဆိုၿပီး သြားမရပ္လိုက္နဲ႕။ ပုိၿပီးေမာသြားလိမ့္မယ္။ ဆက္သာလုပ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခါ သူ႕ဘာသာသူ အေမာေျပသြားလိမ့္မယ္။ ၁၀။ တန္ဖိုးဆိုတာ သိတဲ့လူအေပၚမွာပဲ တည္တယ္။ မသိတဲ့ လူေတြအတြက္ ဘာမွတန္ဖိုးမရွိဘူး။ ၁၁။ မုန္းတဲ့လူကမခ်စ္တာထက္၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြက မမုန္းဖို႕ က်ဳပ္မွာတာ၀န္ရွိတယ္။ ၁၂။ အခြင့္အေရးရယ္၊ အခ်ိန္အခါရယ္၊ ပံ့ပိုးမႈရယ္၊ စိတ္ဆႏၵရယ္မပါဘဲ ဘယ္အလုပ္မွ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ၁၃။ ၿပီးၿပီးေရာလုပ္ခဲ့တဲအလုပ္ေတြအားလံုးဟာေနာင္လာေနာက္သားေတြကိုေခ်ာက္တြန္းခဲ့တာပဲျဖစ္တယ္။ ၁၄။ လုပ္ၿပီဆိုကတည္းက သမုိင္းတင္ခ်င္လို႕ပဲ။ ၁၅။ ျမင့္ျမင့္ပ်ံရင္ေတာ့ မ်ားမ်ားေမာမွာပဲ။ မ်ားမ်ားေမာမွလည္း ျမန္ျမန္ေရာက္မယ္။ ၁၆။ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္အေပၚမွာရိုးသားစြာ လိပ္ျပာသန္႕ေနရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မႈစရာမလိုဘူး။ ၁၇။ မေကာင္းဘူးလို႕တစ္သံတည္းမထြက္သေရြ႕ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ေကာင္းေနတယ္လို႕ က်ဳပ္ယူဆထားတယ္။ ၁၈။ လုပ္ခ်င္သေလာက္ မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ထားမွာပဲ။ ၁၉။ ရန္သူတစ္ေယာက္ထက္၊ ပတ္ခ်ာလည္၀ိုင္းေနတဲ့မိတ္ေဆြတုေတြကုိ က်ဳပ္ကပုိေၾကာက္တယ္။ ၂၀။ လုပ္ၾကည့္လို႕မွားသြားရင္ ၀မ္းသာေပေတာ့။ ၂၁။ ႏႈိက္သေလာက္ရတာ ပညာပါပဲ။ ၂၂။ ဘယ္ကိစၥကိုမဆို ပီပီျပင္ျပင္ မတီထြင္ႏိုင္ရင္ ရယ္ခ်င္စရာျဖစ္သြားမွာ။ ၂၃။ သူမ်ားလုပ္ျပတာေတြကို အားရစရာမလိုဘူး။ အားက်ဖို႕ပဲလိုတယ္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ႏိုင္ဖို႕လိုတယ္။ ၂၄။ လုပ္ခဲ့တာေတြအေပၚမွာ ယစ္မူးမေနဘူး။လုပ္ခ်င္တာေတြအေပၚမွာ စိတ္ကူးမယဥ္ဘူး။ လုပ္ေနတာေတြအေပၚမွာဘဲ ေက်နပ္တယ္။ ၂၅။ တစ္ေလာကလံုးမွာ လုံၿခံဳတဲ့ေနရာဟာ စိတ္ထဲမွာပဲဲရွိတယ္။ ၂၆။ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ သူမ်ားသိဖို႕မလိုဘူး။ ကုိယ္သိဖို႕ပဲလုိတယ္။ ၂၇။ မ်က္စိကန္းတာအေရးမႀကီးဘူး၊ စိတ္ဓါတ္မကန္း ဖို႕အေရးႀကီးတယ္။ ၂၈။ လက္ခုပ္တီးတိုင္း ကိုယ့္ကိုအားေပးတယ္မထင္ နဲ႕၊ ကုိယ့္ကိုေတာထုတ္တာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၂၉။ ပညာလိုခ်င္ရင္ မာနထား၊ ပညာေပးခ်င္ရင္ မာနခ်၊ ဒါမွပညာရွင္ျဖစ္တယ္။ ၃၀။ ၀ိုင္းေျမွာက္တိုင္း ေျမွာက္သြားရင္ ေပါက္သြားမွာ လဲ သတိထားဦး။ ၃၁။ ႀကိဳက္ေနတယ္ ဆိုတာ အားလံုးေကာင္းေနလို႕ ဆိုၿပီးမထင္နဲ႕။ သူ႕အတြက္ ႀကိဳက္တာလား၊ ကုိယ့္အတြက္ ႀကိဳက္တာလား၊ စဥ္းစားၾကည့္။ ၃၂။ ကုိက္မယ့္အလုပ္ထက္ ႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ကုိလုပ္ ရတာ က်ဳပ္ပိုေပ်ာ္တယ္။ ၃၃။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ကိုပဲေျပာ၊ ေျပာသေလာက္မ လုပ္ႏိုင္ရင္ ကြယ္ရာမွာ ရယ္စရာျဖစ္ေနမယ္။ ၃၄။ လမ္းျမင္တာနဲ႕ ပန္း၀င္ၿပီလို႕မထင္နဲ႕၊ အေ၀းႀကီး လိုေသးတယ္။ဆက္သာေျပး၊ အခ်ိန္တန္ေရာက္ သြားလိမ့္မယ္။ ၃၅။ ေငြတစ္မတ္နဲ႕ ငါးၾကင္းေခါင္းကို လိုခ်င္လို႕မရပါ။ တန္ဖိုးႀကီးႀကီးေပးခဲ့မွ တန္ဖိုးရွိတာေတြ အားလံုး ရမယ္လို႕ က်ဳပ္ခံယူတယ္။ ၃၆။ ထီးလိုေနမလား၊ ဘိနပ္လိုေနမလား၊ လြယ္အိတ္ လိုလိုက္မလား၊ ကုိယ့္အေျခအေနကို ျပတ္ျပတ္ သားသား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႕လိုတယ္။ ၃၇။ လမ္းသစ္ထြင္ရင္ ဆူးနင္းမိမွာဘဲ။ ဆူးေၾကာက္ ၿပီးဒူးေထာက္မိခဲ့ရင္မူးေနာက္ၿပီးလဲသြားလိမ့္မယ္ ၃၈။ စိတ္မကုန္မခ်င္းလုပ္လို႕ ေကာင္းေနတဲ့ အလုပ္ ေတြဟာ စိတ္ကုန္သြားတာနဲ႕ရပ္သြားမွာပဲ။ ၃၉။ အရိုးစူးတယ္ဆိုတာငါးစားလို႕။ အမွားမ်ားတယ္ ဆိုတာအလုပ္လုပ္လို႕။ အဲဒါဘာျဖစ္သလဲ။ မွားစမ္းပါေစ။ ၄၀။ တမာရြက္ခါးတာ၊ သၾကားခ်ိဳတာ၊ ငရုတ္သီး စပ္တာ၊ ေရွာက္သီးခ်ဥ္တာ သူတို႕အလုပ္ သူတို႕လုပ္တာမို႕ က်ဳပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ၄၁။ အခ်ိန္ကိုကိုယ္ကေစာင့္ရတာ၊ အခ်ိန္ကကုိယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေစာင့္ဘူး၊ အဲဒါသိပ္မတရားဘူး။ ၄၂။ ကႀကီးကို ပက္လက္လွန္မၾကည့္နဲ႕၊ ကပက္လက္ ေတာ့ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ယပလက္ပဲျဖစ္သြားမွာ။ ၄၃။ ပညာေတာ္တယ္ဆိုတာ ပညာရွာေတာ္ေတာ့လို႕ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဆက္ႀကိဳးစားဖို႕ သတိေပး ေနတာ။ ၄၄။ စိန္ေခၚတယ္ဆိုတာ အႏိုင္ရေရးအတြက္မဟုတ္ဘူး၊ အရံႈးမေပးဘူးဆိုတာသိဖို႕အတြက္ပဲ။ ၄၅။ စာသာေကာင္းပါေစ၊ ဘာလာေတာင္းစရာရွိပါ့မလဲ၊ အားလံုးျပည့္စံုေနလိမ့္မယ္။ ၄၆။ က်ဳပ္ေရးတဲ့စာဟာက်ဳပ္ဖတ္ဖို႕မဟုတ္ဘူး။အားလံုးဖတ္ဖို႕။ အားလံုးနဲ႕တန္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ၄၇။ ညာစရာရွိလုိ႕ျပင္တာကုိ ပညာရွိလို႕ေခၚတယ္တဲ့။ ဟုတ္လဲဟုတ္ပဲနဲ႕။ ၄၈။ ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕အထိပညာရပ္အေပၚမွာရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းဟာေယာက်ာ္းေကာင္းရဲ႕စိတ္ဓါတ္ပါပဲ။ ၄၉။ ပညာရပ္တစ္ခုကိုမမွန္ဘူးဆိုတာ သိေနရဲ႕သားနဲ႕ မွန္ပါတယ္လို႕ လက္ခံေနရတာေလာက္ ခံျပင္းစရာေကာင္းတာမရွိဘူး။ ၅၀။ ဂုဏ္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတာထက္ ရွိတဲ့ဂုဏ္ကုိ ထိန္းသိမ္းရတာ ပိုခက္တယ္။ ၅၁။ သူမ်ားလုပ္လို႕ျဖစ္တာကို ၀မ္းသာႏိုင္တဲ့လူဟာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္တယ္။ ၅၂။ တန္ဖိုးဆိုတာေပးတဲ့လူအေပၚမူတည္တတ္တယ္။ ၅၃။ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ေအာက္ကို ငံု႕ၾကည့္ပါ။ ဆူးေညွာင့္ ခလုတ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အသီးစားခ်င္ရင္ေတာ့ သစ္ပင္ စုိက္ရမွာပဲ။ ဒါမွ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ စားရမွာေပါ့။ ၅၄။ ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာတစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုယံုရင္ၾကည္တာပဲ။မယံုရင္မၾကည္ဘူး။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ ၅၅။ ေခါင္းမာတာကို အထင္မႀကီးဘူး။ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာတာကိုပဲ က်ဳပ္ကေလးစားတာ။ ၅၆။ လုပ္ျပႏိုင္တာအားလံုးဟာ သတိၱေတြျဖစ္တယ္။ ၅၇။ စိတ္ကူးေတြဟာပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႕ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ ၅၈။ ပညာဆိုတာ သိတဲ့သူေတြအတြက္သာ အသံုးက်တာ။ မသိတဲ့သူေတြအတြက္ ဘာမွအသံုးမက်ဘူး။ ၅၉။ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္သိရင္ လူေတာ္ျဖစ္ၿပီ။ ၆၀။ သိေနတဲ့ပညာကို မလိုခ်င္ဘူး၊ ရွိတဲ့ပညာကိုပဲလိုခ်င္တယ္။ ဒါမွအသံုးက်တာ။ ၆၁။ မနာလိုမျဖစ္နဲ႕၊ လုပ္တဲ့လူဟာေနရာရမွာပဲ။ ၆၂။ အသက္ရွင္ၿပီး အသိေသေနတဲ့သူမျဖစ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားတာဟာ က်ဳပ္ရဲ႕အလုပ္ပဲ။ ၆၃။ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ေျပာေနတာထက္၊ လုပ္ၿပီးမေျပာတဲ့သူကို က်ဳပ္ေလးစားတယ္။ ၆၄။ ဆရာမတူတာနဲ႕၊ အေတြးမတူတာနဲ႕၊ အျပစ္ရွာတတ္တဲ့ပညာရွိဟာ ပညာမဲ့တဲ့သူသာျဖစ္တယ္။ ၆၅။ ေနာက္မပင္ပန္းခ်င္ရင္ အခုပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ပါ။ ၆၆။ ပညာမွာအရႈံးမရွိဘူး၊ဆက္မလုပ္ရင္သာကုိယ္ကရႈံးတာ။ ၆၇။ ဦးေႏွာက္က သိလုိ႕မရဘူး၊ ႏွလံုးသားကသိမွ သိတယ္လို႕ေခၚတာ။ ၆၈။ ပညာဆိုတာ အရိပ္လိုပဲ၊ ခင္ဗ်ားသြားရင္ သူကလိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ားရပ္ရင္ သူကရပ္တယ္။ ၆၉။ မႏိုင္မယ့္အလုပ္ကို အရင္စမလုပ္နဲ႕။ လုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကုိပဲစၿပီးလုပ္။မႏိုင္မယ့္အလုပ္ကိုဆက္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ၇၀။ အေျပာလြယ္ေပမယ့္ အလြယ္မေျပာပါနဲ႕။ ၇၁။ က်ဳပ္ေသသြားခဲ့ရင္ က်ဳပ္၀ိဥာဥ္ေလးဟာ ေဗဒင္ပညာနဲ႕အတူ ခင္ဗ်ားဆီ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။

0 comments

ၾကက္နာရီ

Published on Tuesday, January 15, 2013 in ေဗဒင္ ေဆာင္းပါးမ်ား

ေရႊဗဟုိ စည္သံမ်ား ကိုလွ

မၾကားရ ၾကာေခ်ၿပီ

ေလးလ ရာသီ

တိုင္း ဌာနီရယ္ေလ

မဟုတ္ကယ္ပါၿပီလို႕

ၾကက္သံကုိ ဗဟုိျပဳရတယ္

ေတာသူ ရြာမို႕

ရွင္းေနပါတယ္၊ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမဟုတ္တဲ့ ေက်းလက္ေတာရြာေန အမ်ားျပည္သူေတြဟာ ဘယ္ ႏွစ္နာရီထိုးၿပီ၊ ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီဆုိတာကုိ သိခ်င္ယင္ ၾကက္တြန္သံကို နားစြင့္ေနၾကပါတယ္၊ ဒါကလဲ အမွန္ပါ။

ၾကက္ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါဟာ တစ္ေန႕လံုး တြန္ ေနတတ္ပါတယ္။ တြန္သံဟာလည္း အနက္ အဓိပၸာယ္အလိုက္ ကြဲျပားတတ္ပါတယ္။

ၾကက္တြန္သံဟာ ေန႕အခါမွာ တစ္ျခားအသံ ဗလေတြေၾကာင့္ မေပၚလြင္လွတဲ့အတြက္ ၾကက္တြန္ သံကုိနားစြင့္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီ (၀ါ) ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထုိးၿပီဆိုတာကုိ ခန္႕မွန္းဖို႕ မလြယ္ဘူးလုိ႕ ထင္ရဖို႕ ရွိပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး၊ အခါအား ေလ်ာ္စြာ ၾကားရတဲ့ ၾကက္တြန္သံတိုင္းဟာ ဘယ္ အခ်ိန္ဆိုတာကို ျပဆိုေနေၾကာင္း သတိထားၾကည့္ယင္ သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။

ၾကက္တြန္သံ (၀ါ) ေက်းလက္ေတာရြာေတြ ရဲ႕ သဘာ၀နာရီသံဟာ ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ ညအခါပုိၿပီးသိသာေပၚလြင္ေနတာကုိ သတိထားယင္ ၾကားခြင့္ရမွာပါပဲ။

ၾကက္အိပ္ၾကက္ႏိုးဆုိးတဲ့ ဆိုးရိုးစကားတစ္ခု ရွိပါတယ္၊ ၾကက္ဆုိတဲ့ သတၱ၀ါေတြဟာ အၿမဲလိုလုိ ႏိုးႏိုးၾကားၾကားေနတတ္ၾကပါတယ္။

ယခုေခတ္နာရီ (၀ါ) စက္နာရီႏွင့္ယွဥ္ၿပီး၊ တုိက္ၾကည့္တဲ့အခါ ညသန္းေခါင္ကာလမွာ ထင္ရွား တဲ့ၾကက္တြန္သံကုိ ၾကားရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကုိ ဓေလ့အေခၚအေ၀ၚအရ (သန္းေခါင္ ၾကက္)လို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္၊ ဒီလိုအသံ၊ ဒီလိုအဆြဲ အငင္မ်ိဳးနဲ႕ ၾကက္တြန္သံၾကားရယင္ ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီ လဲလို႕ ေမးစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။

ညသန္းေခါင္ဆုိတာကို တန္းေျပာလို႕ရပါၿပီ။ ၾကက္ေတြဟာ ဒီအခ်ိန္၊ ဒီအခါမွာ ဘာေၾကာင့္လူ ေတြ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားလုပ္ယူလို႕ရေလာက္ေအာင္ ထူးထူးျခားျခား တြန္တယ္ဆုိတာ အတိအက်သိရဖို႕ မလြယ္ေပမယ့္ ညတုိင္း ၁၂-နာရီ (သန္းေခါင္)မွာ အခ်ိန္မွန္တြန္ေလ့ရွိတာကုိေတာ့ ထူးျခားတယ္လို႕ပဲ ဆိုရမွာပါ။

ညတစ္နာရီမွာ ၾကက္တြန္သံကုိ ထူးထူးျခား ျခားၾကားရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါကိုၾကက္တြန္သံနာရီ အေခၚအေ၀ၚအရ (ၾကက္ဦးတြန္)၊ (တစ္ေရးႏုိးခ်ိန္)၊ (ၾကက္တစ္ခါတြန္)စသျဖင့္ ေခၚၾကပါတယ္။

အကယ္လို႕မ်ား ၾကက္တြန္သံကုိ စိတ္၀င္စား လို႕နားနဲ႕ ဆတ္ဆတ္ၾကားခ်င္သပဆိုယင္ ၁၂နာရီနဲ႕ ေလးနာရီၾကားမွာ နာရီသံလုိ ထူးထူးျခားျခား အခ်ိန္ မွန္တြန္ေလ့ရွိတဲ့ ၾကက္သံေတြကုိေစာင့္ၿပီး နားေသာတဆင္လို႕ရပါတယ္။

နံနက္သံုးနာရီ တံုးေခါက္သံ၊ (အုန္းေမာင္း ေခါက္သံ)နဲ႕ အဲဒီ့တစ္၀ုိက္မွာ ၾကက္ရွိယင္ ရွိသေလာက္တြန္ေလ့ရွိတဲ့ ၾကက္တြန္သံေတြဟာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ရွိလွပါေပတယ္။

ဒါမွမဟုတ္ တစ္ညလံုး ၾကက္အိပ္ၾကက္ႏိုး သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ အိပ္လို႕ ေကာင္းေကာင္းမေပ်ာ္တဲ့လူ ေတြအဖို႕ ဆူညံေနတဲ့ ၾကက္တြန္သံေတြကို ေဒါသ ျဖစ္မိၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ တြန္တဲ့ တြန္သံေတြကုိ အထူး သတိထားၿပီးနားေထာင္ၾကည့္တဲ့အခါ တြန္သံေတြ ဟာအခ်ိန္သိပ္မျခားလွပဲ၊ ဆက္ခါဆက္ခါဆိုသလို ၾကားေနရတာကို ေတြ႕ရေပလိမ့္မယ္။

မိုးလင္းေတာ့မယ္၊ ေစာေစာထသမားေတြ အသင့္လို႕မ်ား သတိေပးႏႈိးေဆာ္ေနေရာ့သလားလို႕ ေတာင္ထင္ရပါတယ္။

ဒီၾကက္တြန္သံေတြဟာ မနက္ေလးနာရီ ေလာက္မွာပဲ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းဆိုသလုိ ၾကားေနရတာပါပဲ၊ ဒီမွ်ေလာက္ဆုိယင္ ၾကက္ဆိုတာ ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ စက္နာရီသံေတြပမာ သံုး ၾကမွန္းသေဘာေပါက္လာပါၿပီ။

အခုေျပာတဲ့ ၾကယ္ေတြလိုပဲ က်ီးေတြက လည္း အခ်ိန္နာရီႀကိဳသတိေပးသလို အခ်ိန္မွန္မွန္ လႈပ္လႈပ္ရြရြ အသံေတြေပးတတ္တာကုိ ညအခါ ဂရု တစိုက္ နားေထာင္ၾကည့္ယင္ ၾကားရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေတာမွမဟုတ္ပဲ က်ီးေတြအိပ္ေလ့ရွိတဲ့ သစ္ ပင္ႀကီးေတြနဲ႕ နီးတဲ့ေနရာမွာဆိုယင္ က်ီးေတြရဲ႕ အခ်ိန္မွန္မွန္ေအာ္ျမည္သံကုိ ၾကားရပါလိမ့္မယ္။

က်ီးေတြဟာ ၾကက္ေတြလိုပဲ၊ ႏိုးႏိုးၾကားၾကား ရွိေနတတ္တဲ့ သတၱ၀ါေတြပါ၊ သူတို႕ရဲ႕ေအာ္ျမည္သံ ေတြဟာ အခ်ိန္နာရီကုိ တကူးတကန္႕ သတိေပးေန တာပါလို႕ မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ အခ်ိန္မွန္ေအာ္ျမည္ပံု ေတြကျဖင့္ ထူးျခားလွပါတယ္။

က်ီးအိပ္က်ီးႏိုးလို႕ ဆိုရမေလာက္ က်ီးေတြ ဟာ ႏိုးၾကားေနတတ္တာကုိ သတိထားၾကည့္ယင္ သိရပါလိမ့္မယ္၊ ညႏွစ္ခ်က္တီးေလာက္မွာ က်ီးေတြ ရဲ႕အသံေတြဟာ ဆိတ္ၿငိမ္ေနတဲ့ညကုိ သိသိသာသာ ႀကီးေဖာက္ထြင္းသြားႏိုင္တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

မနက္ေလးနာရီ၊ ညတာတုိတဲ့ ရာသီမွာဆို ယင္ေလးနာရီဆိုတာ လင္းေရာင္ျခည္စလာတဲ့အခ်ိန္ ပါပဲ၊ ဒီအခ်ိန္တစ္၀ုိက္မွာ က်ီးေတြဟာ တစ္ခ်ိဳ႕အိပ္ ေကာင္းအိပ္ေနၾကမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ အေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ ႏုိးေနၾကပါၿပီ။

ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ဂရုတစုိက္ နား ေထာင္ၾကည့္တဲ့အခါ ဟိုက၊ သည္က က်ီးအာသံေတြ ကုိၾကားေနရလို႕ပါပဲ။

စာေတြမွာေတာ့ မနက္ငါးနာရီခြြဲမတိုင္မီ ေလာက္ကုိ က်ီးမႏိုးတႏိုးလို႕ ဆိုထားတာကုိ ေတြ႕ရ ပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ေန႕တာရွည္တဲ့ ရာသီမွာဆုိ ယင္မနက္ငါးနာရီေက်ာ္ကာလဟာ က်ီးေတြေကာင္း ေကာင္းႏိုးေနၾကပါၿပီ။

တစ္ခုပဲေျပာစရာရွိပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ က်ီး ေတြထဲမွာလဲ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြလို ေနဖင္ထုိးမွထတတ္ တဲ့ အေကာင္ေတြလည္းပါေကာင္းပါေနပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ က်ီးကိုစံျပဳၿပီး သတ္မွတ္တဲ့ အခ်ိန္နာရီေတြ အေတာ္အတန္လြဲမွားေနတာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ညတာရွည္တဲ့ ေဆာင္းကာလမွာ မနက္ ၆နာရီကို လင္းၾကက္တြန္ခ်ိန္လို႕ ဆုိထားတာကုိ သိပ္ ၿပီးမွားတယ္၊ ကြာဟတယ္လို႕ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ေန႕ တာရွည္တဲ့အတြက္ မနက္၆နာရီဆုိယင္ မိုးႀကီး ထိန္ထိန္လင္းသမွ် တကယ့္ကုိလင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ သတ္မွတ္ယူဆခ်က္ဟာ ကြာဟေကာင္းကြာဟေန ပါလိမ့္မယ္။

ေက်းလက္ေတာရြာေတြရဲ႕ အခ်ိန္သတ္မွတ္ ခ်က္ေတြဟာ စက္နာရီတစ္ခုမဟုတ္သလို နကၡတ္ ၾကည့္ဖို႕အတြက္ အတိိအက် သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္နာရီေတြလည္း မဟုတ္တဲ့အတြက္ တိက်မႈမရွိ ႏိုင္တာဟာ သိပ္ေတာ့ မဆန္းလွပါဘူး။

အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ မနက္၆နာရီကုိ ေနထြက္ခ်ိန္ရယ္လို႕ ဆိုရပါမယ္၊ ေနလံုးေပၚခ်ိန္တို႕၊ ေနလံုးျပဴးခ်ိန္တို႕ဟာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ၊ စက္နာရီ နဲ႕တုိက္ၾကည့္တဲ့အခါ ကြဲလြဲခ်က္ကေလးေတြ ရွိ ေကာင္းရွိေနမွာပါ။

ဒီလိုေဖာ္ျပထားတာက တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ သဘာ၀ပစၥည္းေတြကုိၾကည့္ၿပီး အခ်ိန္နာရီကို သတ္ မွတ္ထားတာမို႕ ကြဲလြဲတာေတြဟာ မဆန္းပါဘူးလုိ႕ ေက်းလက္အခ်ိန္နာရီေတြဘက္က လိုလိုမည္မည္ ရပ္တည္လိုက္တာပါ။

ေက်းလက္ေတာရြာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ ေတြအရ မနက္၇ နာရီကုိ မနက္ထမင္းအုိးတည္ခ်ိန္လို႕ ဆိုထားပါတယ္၊ ဒါကလည္း အိမ္တိုင္း အတြက္ေတာ့ မမွန္ေပဘူးေပါ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ ရြာေတြမွာ ဒီအခ်ိန္ဒီအခါမွာ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ပံုရပါတယ္။

အဲဒီ့အခ်ိန္ရဲ႕ေနာက္ အမ်ားစိတ္၀င္စား နားလည္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္တစ္ခုရွိပါတယ္၊ အဲဒါေတာ့“ေနထြက္ထမ္းတစ္ဖ်ား” ေရာက္ခ်ိန္ပါပဲ၊ စက္နာရီကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ၇နာရီ ၁၅နဲ႕ ေနထြက္ေနာက္က်တဲ့ရာသီမွာ ခုႏွစ္နာရီခြဲေလာက္ရွိဖို႕မ်ားပါတယ္။

ေနာက္ထင္ရွားတဲ့အခ်ိန္ တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ ေတာေရာၿမိဳ႕မွာပါ မွတ္မွတ္သားသားရွိတတ္ၾကတဲ့ ဆြမ္းခံထြက္ခ်ိန္ပါပဲ။

စက္နာရီကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ မနက္၉နာရီ နဲ႕ ၉နာရီခြဲၾကားမွာ ျဖစ္ဖို႕မ်ားပါတယ္၊ ေက်းလက္ ေတာရြာေတြမွာေတာ့ ၉နာရီေလာက္ဆိုယင္ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေတြ၊ ကုိရင္ေတြဆြမ္းခံထြက္ၾကတာ မ်ား ပါတယ္။

စက္နာရီ ၉နာရီခြဲ ဆယ္နာရီေလာက္က် ေတာ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ၊ ကုိရင္ေတြဟာ ဆြမ္းခံရာက ျပန္ၾကြလာၾကပါတယ္။

ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ ရြာထဲဆြမ္းခံ၀င္ၿပီး ေက်ာင္းကိုအသီးသီးျပန္ၾကတာကို ၾကည့္ၿပီး ေက်း လက္ေနျပည္သူေတြဟာ မနက္၉နာရီခြဲ၊ ဆယ္နာရီ ေလာက္ရွိၿပီဆိုတာကုိ နားလည္ႏိုင္ၾကပါတယ္။

ၿမိဳ႕ငယ္ေတြ၊ ရြာေတြမွာ ဆြမ္းစားတံုးေခါက္ သံကုိၾကားရေလ့ရွိပါတယ္၊ ေက်ာင္း၀င္းႀကီးကက်ယ္၊ ရဟန္းေလးေတြကမ်ားဆိုေတာ့ တစ္ပါးစီ အေၾကာင္း ၾကားပင့္ဖိတ္ဖို႕ဟာ လြယ္ကူတဲ့ကိစၥမဟုတ္တဲ့အတြက္ စက္နာရီ ဆယ္နာရီခြဲေလာက္မွ တံုးေခါက္ တယ္ဆိုယင္ပဲ ဆြမ္းစားေတာ့မွာကို သတိေပးေန ေၾကာင္း ရဟန္းေတာ္ေတြ နားလည္ႏိုင္ၾကပါတယ္။

ေတာေတြမွာေတာ့ မနက္-၁၁နာရီေလာက္ မွာ၊ လယ္ထြန္ေနတာကို ခဏရပ္နားၿပီး မနက္စာ စားေသာက္ၾကပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္ကုိ “လယ္ထြန္ျဖဳတ္ခ်ိန္” ရယ္လို႕ေခၚ ၾကပါတယ္။ ဒါကလဲ စက္နာရီ(၁၁)နာရီအတိအက် ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။

အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆယ္နာရီခြဲ (ဒါမွမဟုတ္)ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ျဖစ္ခ်င္လဲျဖစ္မွာပါ၊ ေတာသူေတာင္သားေတြဟာလဲ သူ႕အခ်ိန္နဲ႕သူ အလုပ္ လုပ္ၾကသူေတြပဲ။

သူတို႕အရပ္ေဒသမွာ ႏြားလႊတ္ခ်ိန္ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ထားၾကတယ္၊ စက္နာရီကုိၾကည့္လိုက္ယင္ သံုးနာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ရွိပါလိမ့္မယ္။

ေနပူရွိန္ ေလွ်ာ့စျပဳတဲ့ အခ်ိန္ကုိေရြးၿပီး ႏြား ေတြကုိ ၿခံျပင္လႊတ္ေပးၾကဟန္တူပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္တစ္၀ိုက္မွာပဲ ကၽြဲ/ႏြားေတြအတြက္ ေရခပ္ၾကပါတယ္၊ ဒါကိုလဲ ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ ကၽြဲေရ-ႏြားေရအတြက္ခပ္ခ်ိန္ရယ္လို႕ သတ္မွတ္ ထားျပန္ပါတယ္။

ေနာက္-ေတာေတြမွာ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ဆိုတာ ထင္ရွားတဲ့အခ်ိန္ကေလးတစ္ခ်ိန္ပါပဲ။

ႏြားေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ အိမ္ကလႊတ္ေပး လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ တန္းတန္းမတ္ မတ္ျပန္လာၾကတာမ်ားပါတယ္၊ ခပ္ရိုင္းရိုင္းႏြားေတြ က်ေတာ့သာ ထိန္းေက်ာင္းတဲ့သူအေနနဲ႕ ၿခံထဲကုိ ရုိက္တန္ရိုက္ၿပီး သြင္းရပါတယ္။

ႏြားရိုင္းရွိတဲ့ ေက်းလက္ေတာရြာက အိမ္ေတြ မွာေတာ့ အဲဒီ့အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ ညေန-ေျခာက္ နာရီမတ္တင္းတစ္၀ိုက္ေလာက္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး မွတ္မိေနၾကပါလိမ့္မယ္။

ညေန ေန၀င္ရီတေရာလို႕ ေျပာေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ကလဲ ထင္ရွားပါတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ေတာရြာေတြမွာက လမ္းမီးမရွိတဲ့အတြက္ ေန၀င္ၿပီဆိုတာနဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ မသဲ မကြဲ ေတြြ႕ျမင္ကုန္ၾကရလို႕ပါပဲ၊ ဒါက ရိုးရာ အေခၚ အေ၀ၚနဲ႕ ညီအစ္ကုိမသိတသိအခ်ိန္ရယ္လို႕ သတ္ မွတ္ေခၚေ၀ၚထားတာျဖင့္ လွပသလို အံ၀င္ခြင္က်လဲ ရွိလွပါတယ္။

ဒီထက္ ညဥ့္နက္ၿပီး ေမွာင္လာတဲ့ကာလက် ေတာ့ လက္ၾကားမျမင္တျမင္ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႕ ည ၇ နာရီကို ေခၚၾကျပန္တယ္။

ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာေတာ့ သိၾကတဲ့ အတိုင္း အေပ်ာ္အပါးကလဲမဲ့ လမ္းမီးကလဲမရွိ၊ တစ္ ေန႕လံုးလဲ သူ႕အလုပ္နဲ႕သူဆိုသလို ပင္ပန္းခဲ့တဲ့ အတြက္ လူႀကီးေတြကအစ ခပ္ေစာေစာအိပ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္၊ ကေလးေတြကေတာ့၊ သူငယ္တိတ္ဆိတ္ခ်ိန္လို႕ေခၚတဲ့ည၇နာရီ ၀န္းက်င္ေလာက္ မွာပဲအိပ္ကုန္တတ္ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္……ကာလသားလုိ႕ေခၚတဲ့ လူပ်ိဳ ေပါက္အရြယ္ေတြ၊ အိမ္ေျခမဲ့တဲ့ လူငယ္ေတြကေတာ့၊ ေမွာင္တာေတြ မီးမရွိတာေတြကုိ ဂရုမထားပဲ ရြာထဲ လိုဂ်ပိုးထိုးေလ့ရွိၾကတာကုိ ေတြ႕ၾကရမွာပါ၊ သူတို႕ ဟာကုိယ့္အိမ္ကိုကုိယ္ ည၁၁နာရီေလာက္မွာပဲ ျပန္ လာတတ္ၾကပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္ကုိ ကာလသားျပန္ခ်ိန္လို႕ေခၚၾက တယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕အရပ္ေဒသေတြမွာေတာ့ လုလင္ျပန္ ခ်ိန္လို႕ေခၚၾကပါတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စက္နာရီနဲ႕ တုိက္ၾကည့္ယင္ ၁၁နာရီ၊ ၁၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္အခ်ိန္ ရွိတတ္တာကို ေတြ႕ရမွာပါ။

ေက်းလက္ေတာရြာရဲ႕ ည၁၂နာရီ (သန္း ေခါင္)အခ်ိန္ဆိုတာ အေတာ္ပဲ ဆိတ္ၿငိမ္ေနပါၿပီ၊ ဒီ အခ်ိန္မွာေပၚထြက္လာတဲ့ ၾကက္ေတြရဲ႕ ဟိုၿခံဒီၿခံက တြန္သံေတြဟာျဖင့္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ရွိေနတတ္ၾက တယ္။

ဒီၾကက္တြန္သံကုိ သန္းေခါင္ၾကက္ လို႕ေခၚ ၾကပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ရဲ႕ ၾကက္တြန္သံကေတာ့ ဘယ္ အခ်ိန္ရွိၿပီလဲလို႕ မေမးနဲ႕ညသန္းေခါင္လို႕သာ သတ္ မွတ္ေပေတာ့။

အခုတင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ ေရွးႏွစ္ အတန္ၾကာ ကတည္းကေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ အရိုးစြဲေနခဲ့ တဲ့အခ်ိန္နာရီေခၚေ၀ၚသတ္မွတ္ပံုေတြပါပဲ၊ အခုဆက္ လက္ၿပီး ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလေတြကို တစ္သီးတစ္ျခား ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ အလြယ္တကူ မွတ္သားႏိုင္ၾက ေအာင္ပါ။

၁။ ေနထြက္ခ်ိန္ နံနက္ ၆နာရီ

၂။ ေနလံုးျမင္ရခ်ိန္ ၆နာရီေက်ာ္ ၆နာရီ ၁၅မိနစ္

၃။ ယာထြန္ခ်ိန္ ၆နာရီခြဲ ၇နာရီ

၄။ ထမင္းအိုးတည္ခ်ိန္ ၇နာရီ

၅။ ေန႕ထန္းတဖ်ား ေရာက္ခ်ိန္ ၇နာရီ ၂၀မိနစ္

၆။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံခ်ိန္ ၉နာရီ၀န္းက်င္

၇။ ဆြမ္းခံရာမွ ျပန္ခ်ိန္ ၉နာရီ ၃၀မိနစ္

၈။ လယ္ထြန္ခဏနားခ်ိန္ ၉.၃၀၊ ၁၀.၀၀

၉။ ဆြမ္းစားတံုးေခါက္ခ်ိန္ ၁၀.၃၀၊ ၁၁.၀၀နာရီ

၁၀။ ေန႕ဆြမ္းစားခ်ိန္ ၁၀.၃၀၊ ၁၁နာရီ

၁၁။ လယ္ထြန္ျဖဳတ္ခ်ိန္ ၁၀နာရီ

၁၂။ လယ္ထြန္ခဏနား ထမင္းစားခ်ိန္

၁၃။ ႏြားလႊတ္ခ်ိန္ ညေန၃နာရီ

၁၄။ ကၽြဲေရ-ႏြားေရခပ္ခ်ိန္ ညေန၃နာရီ

၁၅။ ေန၀င္ထန္းႏွစ္ဖ်ား ညေန၅-၁၅-၂၀

၁၆။ ေန၀င္ၿဖိဳးဖ်၊ ေန၀င္ရီတေရာ ၅.၃၀

၁၇။ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ ၅.၄၀

၁၈။ ညီအစ္ကိုမသိတသိအခ်ိန္ ၆နာရီခြဲခန္႕

၁၉။ လက္ၾကားမျမင့္တျမင္ ၇နာရီ၀န္းက်င္

၂၀။ သူငယ္တိတ္္ဆိတ္ခ်ိန္ ၇.၃၀ခန္႕

၂၁။ လူအိုလူမင္းအိပ္ခ်ိန္(သက္ႀကီးေခါင္းခ်)၉၊ ၉.၃၀

၂၂။ လုလင္ျပန္ခ်ိန္ ၁၁နာရီ

၂၃။ သန္းေခါင္ၾကက္တြန္ခ်ိန္ ၁၂နာရီ

၂၄။ ၾကက္တတြန္ ညတစ္နာရီ

၂၅။ ၾကက္ႏွစ္ခါတြန္ နံနက္၃နာရီ

ၾကက္တစ္ခါတြန္၊ ႏွစ္ခါတြန္ဆိုတာဟာ မုိး လင္းေတာ့မယ့္အေျခအေနတြက္ခ်က္ၿပီး မွတ္သားထားတဲ့ သဘာ၀နာရီအဆစ္အပိုင္း တစ္ခုပါပဲ၊ (စာေရးသူ)

၂၆။ သစ္စည္ထုိးခ်ိန္-

မွတ္ခ်က္။ ေက်းလက္ေတာရြာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းေတြမွာ သစ္တံုးကိုထြင္းၿပီး အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသဖြယ္ တီး ေခါက္ေလ့ရွိၾကပါတယ္၊ တစ္ခ်က္နဲ႕ တစ္ခ်က္ပဲ့တင္သံေပ်ာက္သြားမွ တစ္ ခါခြာၿပီး တီးေလ့၊ ေခါက္ေလ့ရွိၾကပါ တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြက်ေတာ့ အုန္းေမာင္းေခါက္တတ္ၾကပါတယ္၊ ဒီအခ်ိန္ကေတာ့ျဖင့္စက္နာရီအရ၄နာရီ၀န္းက်င္ပါ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြကေတာ့ ၃နာရီခြဲေလာက္မွာ တီးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။

၂၇။ ဆြမ္းခ်က္ထခ်ိန္ (မနက္-၄နာရီ အုန္း ေမာင္းေခါက္ခ်ိန္မွာ ဆြမ္းဟင္းလွဴ ေလ့ရွိတဲ့ ေက်းရြာသူေတြရဲ႕ ဆြမ္း ခ်က္ခ်ိန္ပါပဲ)

၂၈။ ေမာင္းေထာင္းထခ်ိန္(စပါး-ေကာက္ ညွင္း)စတဲ့စားဖြယ္ရာေတြကုိ ခပ္ေစာ ေစာထၿပီး ေထာင္းၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့၊ စက္နာရီအရ မနက္-၅နာရီ ေန႕တာ ရွည္တဲ့ကာလမွာဆိုယင္ မလင္းတ လင္းအခ်ိန္ကေလးပါပဲ။

၂၉။ ၂၉။ ေ၀လီေ၀လင္း

မိုးလင္းဖို႕ကပ္ေနတဲ့ လင္းလုလု အခ်ိန္ပါပဲ၊ စက္နာရီအားျဖင့္ ၅-၂၀၊ ၀န္း က်င္ဆိုပါေတာ့။

၃၀။ ေရာင္နီလာခ်ိန္-

ဒီအခ်ိန္ဟာလည္ ေ၀လီေ၀လင္းၿပီး တာနဲ႕ ၀င္လာတဲ့ ၅-၁၅၀န္းက်င္ဆုိပါ ေတာ့။

၃၁။ က်ီးမႏိုးတႏိုး

ဒီအခ်ိန္ဟာလည္း မိုးလင္းလုခါနီး ကာလပဲဆိုပါေတာ့။

၃၂။ လင္းအားႀကီး (စက္နာရီအရ ၅-နာရီ ခြဲဆိုပါေတာ့) လင္းအားႀကီးဆိုတဲ့အ တုိင္း တစ္မိုးလံုးလင္းၿပီး ေန႕ခင္းကိုစ ေရာက္ၿပီလို႕ တိတိက်က်ေၾကြးေၾကာ္ လို႕ရၿပီျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။

၃၃။ ဒီအခ်ိန္ ၅-နာရီခြဲေလာက္မွာ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေတြ ဆြမ္းဘုန္းေပးေလ့ရွိ ၾကတဲ့အခ်ိန္(၀ါ)အရုဏ္ဆြမ္းစားခ်ိန္ မို႕ဒီအခ်ိန္ကုိလဲ ေက်းလက္ေတာရြာ ေတြမွာ အမွတ္တရရွိၾကပါတယ္။

အခုျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ စက္နာရီ ေတြပ်ံ႕ႏွံ႕ေနပါၿပီ။ ေက်းလက္ေတာ ရြာေတြကလဲ စက္နာရီအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ သံုးစြဲေနၾကပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္-သဘာ၀ နာရီေတြျဖစ္တဲ့ တံုးေခါက္သံ၊ ၾကက္ တြန္သံနဲ႕က်ီးႏိုးသံေတြကို အားျပဳၿပီး အခ်ိန္နာရီကို မွတ္သားၾကဆဲပါပဲ။

ေတာရြာေတြကိုသြားတဲ့အခါ-

မိုးေတာင္အေတာ္လင္းၿပီလို႕ ဆိုတဲ့ စကားအစား လင္းၾကက္ေတြတြန္ေန ၿပီဆိုတဲ့စကားကုိၾကားဖို႕မ်ားပါတယ္။

ဒီလိုပဲကိုးနာရီေတာင္ ခြဲၿပီလို႕ဆိုၾကမယ့္အစား ရဟန္းေတာ္ေတြေတာင္ ဆြမ္းခံကျပန္ၾကြလာၾကၿပီ စသျဖင့္ ေျပာဆုိေလ့ရွိၾကျပန္တယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စက္နာရီေတြက ဘယ္လို ေကာင္းေကာင္းအေဟာင္းျဖစ္တဲ့ သဘာ၀နာရီ ကေလးေတြကုိပဲခ်စ္တဲ့ ေက်းလက္ေနသူေတြဟာ ဒီသဘာ၀နာရီေတြကိုပဲ ဆက္ၿပီးအားကိုးမွတ္သားေန ၾကဦးမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။